İmkansızlığım || Texting ✓

18

Deniz'den.

Hastaneden çıkmıştım ve eve gelmiştim.

Allahtan 3 gün izin vermiştiler okula gitmeyecektim.

Ama evdede canım sıkılıyordu.

En iyisi Furkanla uğraşmaktı.

Telefonu elime aldım ve singularity hesabıma girdim.

Oha!

Ne kadar mesaj vardı.

Hepside Furkanın teşekkür mesajlarıydı.

Telefonun ekranına sırıtarak bakıyordum.

Lan Furkan bana ne yapıyordun be.

Tam ona mesaj yazacakken telefonum çaldı.

Arayan Güneydi.

Güney benim bardaki arkadaşımdı.

Aynı anda sahneyi paylaşıyorduk.

Telefonu açtım.

-Ada! Nasılsın? Dün zehirlendiyini duydum. Şimdi iyi misin?

-İyiyim sağ ol. Sen nasılsın?

-İyiyim sağ ol. Neden zehirlenmiştin?

-Ya. Şey. İlaç içmiştim. Oda fazla kaçırmışım.

-Yani bilerek içtin.

-Yok be. Ne bilerek. Sadece fazla kaçırdım. Başka bir şey yok.

-Hmmm. Anladım. Bu gün gelecek misin?

-Evet. Gelmek istiyorum. Evde sıkıntıdan patladım ya.

-Bencede gelmelisin.

-Ne oldu ki? Önemli bir şey mi oldu?

-Furkan burda desem.

-What? Oğlum ne diyorsun gerçekten mi?

-Evet.

-Tamam geliyorum. Yarım saate oradayım.

-Bekliyorum.

Telefonu kapattıktan sonra hemen Furkana yazmaya başladım.

singularity: Furkan. Naber?

singularity: Öncelikle teşekkür mesajların için teşekkür ederim. Ben en yakın arkadaşımı kayb ettim. Neden bilmiyorum ama galiba benden sıkılmıştı. Bu yüzden senin arkadaşını kayb etmeni istemedim. Çünkü insan iyileşemeyek yaralar alıyor.

furkanoz: İyilik senden?

furkanoz: Evet. Sayende arkadaşımı ölümden kurtardım.

singularity: Aynen.

singularity: Neredesin?

furkanoz: **** diye bir bar var. Burakla oradayız.

singularity: Ne? Benim çalıştığım bara mı geldin?

furkanoz: Ne? Sen bu barda mı çalışıyorsun? Burada mısın?

singularity: Evet. Hala burada değilim. Birazdan gelicem.

furkanoz: Seni görecek miyim?