İmkansızlığım || Texting ✓

Final

2 ay sonra.

"Deniz. Hadi ama nerede kaldın?"

"Geliyorum. 2 dakika beklesen nolur ki?"

"Yarım saatir bekliyorum."

"Geldim. Ya ne bağırıyorsun."

Valizimi aldım ve aşağıya indim. Deliye döndürmüştüm yine.

"Fransaya vardığımızda seni annene şikayet edicem."

"Sen bana kıyamazsın ki."

"O doğru biraz."

"Uçağı kaçırıcaz. Gel gidelim artık."

Evden çıktık ve Furkanın arabasına bindik.

Sahilin yanından geçtiğimizde durmasını söyledim.

"Bir dakika durur musun?"

"Neden?"

"Yapmam gereken bir şey var."

Arabayı durdurdu ve  bende arabadan indim.

Kayalıklardan birinin üstüne çıktım ve cebinden çıkardığım günlüyü denize fırlattım.

Artık bunun bir anlamı yoktu. Sevdiğim artık yanımdaydı ve mutluydum.

"Şimdi gidebiliriz."

♡

Uçaktan iner inmez bir taksiye binip annemin yaşadığı evin adresini söyledik.

Annem moda tasarımcısı olduğu için Paris'e gelmişti. Gelicek ay Paris moda haftası vardı ve annemin tasarımlarıda orada olacaktı.

Bizde üniversite sınavını falan verdikten sonra annem tatil için Paris'e gelin dedi. Bizde itiraz etmeden kabul etmiştik.

Evin önüne geldiğimizde arabadan indik ve eve doğru yürüdük.

Annemi özlemiştim. Uzun zamandır görmüyordum onu.

Kapını çaldık. Annem kapını açar açmaz bana sarılmıştı. Bende ona sarılmıştım.

İçeri geçtik ve biraz dinlendik. Cidden yol çok yormuştuk.

"Aşkım?"

"Efendim?"

"Biraz gezelim mi?"

"Tamam gezelim. Ama önce üstümüzü değiştirelim."

"Tamam."

Valizimi açıp bir kaç parça kıyafet aldım ve üstüme giydim.

Gelince dolaba toplarım hepsini.

"Gidebiliriz."

Anneme haber verip evden çıktık. Eyfel kulesi çok uzakta değildi. Bu yüzden gezerek gitmeye karar vermiştik.

İstediğimiz yere vardığımızda Furkan durdu.

"Ne oldu?"