İmkansızlığım || Texting ✓

41

Sabah uyandığım gibi üstümü değiştirdim ve evden çıkıyordum ki annem izin vermedi.

Neymiş canım?

Yemek yemeden olmaz.

En sonunda ekmeğin üzerine reçel sürdüm ve yolda yiyeceğimi söyleyip evden çıkmayı başardım.

Yolda yürürken cidden acıktığımı fark ettim. Elimdeki reçelli ekmeğimi yerken biri arkadan bana seslendi.

Arkama döndüğümde Furkan'ın bana doğru koşarak geldiğini gördüm.

"Sırıtacağına önüne bak düşüceksin. Bekliyorum bir yere kaçmıyorum ki."

"Nasılsın?"

"İyi sen?"

"İyiyim sağ ol. Ne yiyorsun."

Elimdeki reçelli ekmeği gösterdim.

"İster misin?"

"En sevdiğim reçelden."

"Küçük ısırmaya çalış. Ağzın kafam kadar."

"Tamam."

Bir ısırığa ekmeğin yarısı gitmişti.

"Lan öküz gitti ekmeğin yarısı."

"Ben doymadım."

"Bende."

"Hadi markete gidelim. Bir şeyler alalım."

"Tamam."

Önümüze çıkan ilk markete girdik ve atıştırmalık bir şeyler aldık.

Ben tabii ki çikolatadan başka bir şey almadım birde Kola.

"Deniz?"

"Efendim?"

"Sen doyacağına emin misin. Hatta o bir yana. Kolayla çikolata ne ya?"

"Ben her zaman böyleyim. Ne demişler? Zıt kutuplar bir birini çeker."

"Duyanda seni yılların edebiyatçısı sanar. Ama edebiyattan bildiğin bir şey yok."

"Evet. Çünkü ben mükiz ile ilgileniyorum. Sanki sen çok biliyorsun."

"Doğru bende bir şey bilmiyorum."

Saate baktığımda ilk dersin başladığını gördüm.

"İlk derse geciktik çabuk ol. Müzik dersi ve Hoca bizi öldürecek."

"Koş koş."

Okula varmamıza az kalmıştı. Koşarak okula girdik ve sınıfa çıktık.

Kapıyı çaldım ve içeri girdik.

"Hocam, geciktiğimiz için özür dilerim. Geçebilir miyiz?"

"Tam 10 dakika geçiktiniz. Neredeydiz?"

"Markette." Dedim elimdeki kolayla çikolatayı göstererek.

"Tamam. Şimdilik geçin. Bir daha gecikmeyin."

"Peki hocam."

Birlikte yerimize geçtik ve oturduk. Her kesin şaşkın bakışları üzerimizdeydi.

Bunca zaman sonra bizi bir arada görmeyi beklemiyorlardı.

Daha barışmamıştıkta.

"Kız. Deniz. Baksana bana."