1 stycznia
Nowy rok rozpoczęłam z kacem. Tego dnia postanowiłam też urwać kontakt z moim byłym.
8 stycznia
Rozpoczęłam 12 dni wolnego.
12 stycznia
Dzień kolędy.
13 stycznia
Ten dzień był inny. Po kolędzie obudziłam się z wolną głową. Tamtego dnia postanowiłam, skończyć z głodówkami i ograniczaniem się.
15 stycznia
Zaczęłam uczyć się jeść na nowo, jednak po paru miesiącach głodówki ciężko było wsłuchać się w potrzeby organizmu.
18 stycznia
Wrażenie, że odzyskałam wolność było dla mnie niesamowite, ale jeszcze lepiej było móc jeść bez wyrzutów sumienia.
Tego dnia przyjechała też Twoja przyjaciółka, która mieszka na drugim końcu Polski.
20 stycznień
Przeszłam przez pierwsze załamanie. Miałam ochotę znowu zacząć się głodzić i intensywnie ćwiczyć. Bardzo pomogła mi rozmowa z przyjaciółką.
Kiedy spojrzałam w lustro podobałam się sobie. Tak po prostu.
23 stycznia
Wieczór spędziłam z przyjaciółką. Ponowne spotkanie miało odbyć się w lutym.
27 stycznia
Poprosiłam mamę, żeby zabrała mnie do psychiatry. Na własnej skórze doświadczyłam tego, że anoreksja to choroba umysłu.
CZYTASZ
Przemyślenia anorektyczki
DuchowePodczas naladów depresyjnych w głowie pojawiają mi się różne przemyślenia, a ja potrzebuję wyrzucić je z głowy
