Müteşekkir - AzDen

1.6

Gündüzlerimde, gecelerimde, ellerimde, gözlerimde, yüreğimde ve kafamdasın...
————————————————————————
Deniz'den;
Kapının tıklanmasıyla elimdeki kalemi bırakıp gelen kişiye baktım. Nehir gelmişti.
" Denizcim Taha bey seni çağırıyor. "
Denizcim deyince anında Azrayla göz göze gelmiştik. Nehir sürekli böyle hitaplarda bulunuyordu. Sanki Azra'ya inat yapıyordu. Ayağa kalkarak odadan çıktım.

" Beni çağırmışsın? "
" A evet otursana kızım. "
Karşıdaki sandalyelerden birine oturdum.
" Nasıl gidiyor çizimler? "
" İyi gidiyor şimdilik. Nehir tasarlıyor ben çiziyorum. "
" İyi, iyi. Sana güveniyorum. "
Kafa salladım.
" Kahve içer misin? "
" Hayır. "
" Tamam o zaman asıl konuya geliyorum. "
Devam etmesini istercesine gözlerine baktım.
" Sen ortadan kaybolduğun da nerdeydin? "
" Bunun için mi çağırdın? "
" Yok, hayır. Zaten aldım cevabımı. "
" Ne? "
" Bizim evdeki doktor kaçırmış seni. Neydi adı Büşra mıydı... "
Söylediği şeyle gözlerimi şokla açtım. Nerden öğrenmiş olabilirdi ki?
" Kaçırmadı. Her neyse eee? "
" Şu anda hapishane de... "
" Neh! " bağırarak ayağa kalktım.
" Kızım o seni kaçırmış. Kendi ağzıyla itiraf etti. Cezasını çekecek... "
" Sen ne hakla bunu yaparsın ya? Bana sormadan? Evet beni kaçırdı ama iyi ki de kaçırmış. Bana o kadar yardım etti ki. Eğer ben şu an konuşabiliyorsam Büşra sayesinde... Sen bunu nasıl yaparsın ya? "
" Deniz sakin ol! "
" Ne sakin olmasından bahsediyorsun ya? Bi kere de bir şeye burnunu sokma be! "
" Düzgün konuş Deniz. Ben senin iyiliğin için yaptım. "
Babama yaklaşarak;
" Bana iyilik yapma! Bana lütfen iyilik yapma... Şimdi ne yapıyorsan yap. Büşra'yı ordan çıkar. "
" İyi de kendi ağzıyla itiraf etti. Elimden bir şey gelmez.. "
" Doğru senin elinden bir kere bile iyi bir şey gelmez... "
" Çok ileri gidiyorsun Deniz! "
" Umrumda değil. Şimdi gidiyoruz Büşra'yı çıkartmaya ne yapıyorsan yap çıkar onu ordan. "
Derin bir nefes alıp ayağa kalktı. Hızlı bir şekilde kapıdan çıktım. Babamda arkamdan geliyordu.

Sinirden ellerim titriyordu. Herkes bize bakıyordu büyük ihtimalle bağırışmaları duymuşlardı. Azra anlamaz bakışlarla yanımıza geldi.
" Deniz noluyor? "
Yüzüne bakmadan;
" Yok bir şey! " diye bağırdım.
Kolumdan tutunca hızlıca kolumu çektim.
" Bıraksana Azra! "
" Azra kızım Denizle bi işimiz var geliriz hemen. "
Yine yüzüne bakmadan ilerlemeye devam ettim. Şu an etrafı yıkıp dökesim vardı.

" Şuraya imzanızı atın Büşra hanım. "
Büşra bana bakıp imza attı. Büşradan o kadar utanıyordum ki... Hem bana yardım etmişti hemde benim yüzümden hapse girmişti. Üstüne üstlük beni sevdiğini bildiğim halde buna göz yumup sonrasında onu reddetmiştim. Ve şimdi böyle görmek çok canımı sıkıyordu. Kendimi çok suçlu hissediyordum. Babam ilk defa bi işe yarayıp Büşrayı çıkartmıştı. Gerçi zaten hepsi onun yüzünden olmuştu ya...

" Neden buraya geldik? "
" Bugün bizde kal Büşra. Konuşmamız gerekiyor. "
" Ne saçmalıyorsun sen? Gelmiyorum hiçbir yere. Eve bırakıcaksanız bırakın. Ya da burda iniyim kendim giderim. "
Kapının kolundan tutmuştu ki elinden tutup açmasını engelledim. Yüzünü çevirip suratıma baktı.
" Lütfen.. " derin bir nefes alıp kafa salladı.
" Hadi inelim. "

Eve girince direk yukarı çıkmaya başladım. Büşra'da arkamdan geliyordu. Odaya girip kapıyı açtım. İçeri geçmesi için bekledim. İçeri girip yatağa oturdu. Bende karşıdaki sandalyeye oturdum.
" Büşra ben.. "
" Senden özür falan beklemiyorum Deniz. İnan umrumda değil. Ordan çıkartmasanda olurdu. "
" Böyle konuşma Büşra. "
Omuz silkti.
" Nasıl konuşmamı bekliyorsun? "
" Özür dilerim Büşra her şey için. "
" Umrumda değil. "
" Yapma böyle. Lütfen eskisi gibi olalım. Ben seni çok özledim. "
Büşranın bakışları biraz yumuşamıştı. Göz devirip bakışlarını kaçırdı. Ayağa kalkıp yanına gittim. Kendime çekip sarıldım. İlk başta karşılık vermesede istemsizce karşılık verdi. Tam o sırada kapı aniden açıldı. Büşradan ayrılarak gelen kişiye baktım.
" Azra? "

Linç is loading....