Chapter 20

377 15 0
                                    


Chapter 20

I run towards Rafus as I call his name. Mas nauna kasi siyang pumasok sa gate kanina, at hindi siya lumilingon nang tinawag ko ang pangalan niya.

I just wanted to know why did he gave me chocolates yesterday. Para matahimik na ako at hindi mag-isip ng kung ano.

"Sienna?" Kumunot ang noo niya at inalis ang earplugs.

"Hey," bati ko at ilang na napangiti.

Rafus' attention was all on me. Now, I'm starting to feel awkward around him.

"I just want to thank you for the chocolates you gave yesterday. I didn't manage to say that yesterday." I calmly said and he smiled as a reply. I took a deep breath before finally meeting his intense eyes. "I just wanna ask if you don't mind... why did you gave me those?"

Rafus only shrugged before smiling meaningfully. "It's a gift, a token of friendship... may be?"

I grimaced. "I don't need such tokens... but yesterday was too much."

"It's okay, you can share those with your friends I don't mind."

"But Rafus..." I heaved a deep breath. "I don't want people to misunderstood. If you wanted to be friends, then okay we're friends, but minus the gifts and such."

Matagal siyang napatitig si Rafus sa akin pero kalaunan ay napangiti. He slowly nodded, "Okay, I'll keep that in mind. Minus gifts and such, we're now friends."

After Rafus said those, he excused himself. Pinanood ko siya habang naglalakad palayo. Masasabi ko na habang tumatagal ay lalong gumagwapo si Rafus. Most of the time he's wearing glasses, but there's a time he's not wearing one. Also, he looks neat in his haircut

I heard these past few days that many girls are chasing Rafus and offer some things to him. Even college girls are initiating moves to get his attention. It's not because Rafus and Rojas are cousins but because Rafus also got the face that'll make women salivate.

It's just saddening that some women fell for looks rather than personality. Also, people are busy looking for the right person instead of became one.

"Sienna!" Napaangat ako ng tingin dahil sa pagtawag ni Carys. Nasa labas na sila ni Avianna, hinihintay ako.

"Sandali lang," sagot ko at binilisan ang pag-aayos ng gamit. Nang matapos ay wallet at cellphone lang ang kinuha ko sa bag bago tuluyang lumabas.

"Saan tayo kakain ng lunch?" Tanong ni Avianna habang nagchi-check ng wallet.

"Sa labas ng campus?"

Kumunot ang noo ni Avianna. "Ang init kaya tapos isang oras at treynta minutos lang lunch time natin 'di ba, Carys."

"Ayaw mo pa no'n? Ang sikat ng araw ay nagbibigay ng Vitamin D sa katawan," saad naman ni Carys at pabirong umirap.

"Tanga ka ba? O puyat ka parin? Alam mong mag-aalas dose na tapos sasabihin mong nagbibigay ng Vitamin D? Kung tadyakan kaya kita ngayon? Vitamin S mo kamo! As in Vitamin Sunog!" iritadong bato ni Avianna sa kanya at umirap sila sa isa't isa.

"Kesa naman makipagsiksikan tayo doon sa cafeteria e di nagmumukha lang tayong sardinas! Ay, sanay ka na pala dyan Avianna. Ang ipagsiksikan ang sarili mo kahit hindi ka na mahal!" Napahalakhak siy Carys nang makitang sasabog sa sobrang irita si Avianna.

"E ikaw? Alam ko namang gusto mong lumabas sa campus dahil binabalik-balikan mo doon ang staff ng milktea shop! Pilit kang nagpapansin sa taong wala namang gusto sa'yo ni katiting man lang!"

Napahawak si Carys sa dibdib niya na parang sapul na sapul sa sinabi ni Avianna. "Walang ganyanan!"

"Ikaw 'yong nauna e!"

Embraced By The Howling Winds (Antique Series #1)Where stories live. Discover now