Weird {VRose}

Weird {1.Bölüm}

~Park Chaeyoung~

"Geç kalmayı aklından bile geçirme seni küçük fare!"

"Elbette üvey anne."

"Bana anne deme!"

"Elbette efendim."

"Sürekli 'elbette' demeyi de kes!"

"Elbette. Gidiyorum efendim."

Off, cadı kadın.!. Ne kadar da çok bağırıyor. Babamın hatrı olmasa, bir dakika sabretmezdim ama sen babama dua et. Yoksa ben senin...

Telefonumun zil sesi, birden devreye girince sıçramıştım. Sonra şaşkınlığımı üzerimden atıp, sinirle telefonu açtım.

"Efendim Lisa? Ödümü patlattın."

"Geç kaldın Chaeyoung. Nerdesin sen?"

"Off ciddi misin?"

"Profesör girdi, kapatıyorum. Sende acele et ve yetişmeye çalış..."

Telefon suratıma kapatılmıştı. Tabanlara kuvvet koşmaya başlamıştım. Bir genç kıza göre hayatımda yeterince heyecana sahiptim.

Zor bir yaşamım yok. Yani var ama... kimin yaşamı zor değil ki? Hepimizin içinde yaşadığı zorluklar oluyor. Benim zorluklarımsa, şunlar;

Annemi iki yıl önce kaybettim. Babam bu yüzden yeni bir evlilik yaptı. Gelen yeni cici annem, yeterince kötü değilmiş gibi bir de benim yaşımda bir kızı var.

Sabah, sırf sınava geç kalayım diye alarmımı ertelemiş. Bu yüzden üvey kardeşim şu an okuldayken ben hala yolda koşuyordum. Üstelik yağmur yağıyordu ve ben çok ıslanıyordum.

Babam, şu an da İtalya'da bir iş yemeğindeydi. Bu yüzden babam olmadığı için cici annem bana zorbalık yapıp, duruyordu. Şu an arabayla okula gidebilirdim ama izin vermemişti.

Çok haksızlığa uğruyordum ama sesimi çıkarmıyordum. Çünkü babamın mutlu kalması her şeyden önemliydi.

Güvenliğe selam verip, içeri koştum. Koşarken spor ayakkabılarım, zeminde gıcırtılı sesler çıkarıyordu. Işık hızıyla ders salonumu bulmuştum. Kapıyı tıklattım ve yavaşça içeri girdim.

Profesör Bay Pay, saatini kontrol edip "Geç kaldın, Park Chaeyoung. Üzgünüm, sınava giremezsin. Dışarda bekle." dedi. Üzgünce dudaklarımı büzdüm. Ağlamamak için kendimi çok zor tutuyordum.

Başımı eğerek, özür diledim ve salondan sessizce çıktım. Cadı yüzünden geç kalmıştım. Hepsi, onun suçuydu. Sınava giremediğim için 'F' alıcaktım ve babam hayal kırıklığına uğrayacaktı.

Ben şu ana kadar bütün notlarımı "A+" getirmiştim oysa ki...

Büyük haksızlıktı.

Dakikalarca, yerde çömelmiş derslerinin bitmesini bekliyordum. Sonunda dışarı çıkmışlardı. İlk önce Profesör çıkmıştı. Onu görünce, hemen dikleştim.

Bana umutsuzca bakıp, "Telafi yapamam Chaeyoung. Böyle önemli bir sınava geç kalmamalıydın. Gerçekten üzgünüm kızım..." dedi ve omzuma dokunup gitti.

Gözyaşlarımı tutamamıştım. Sınıftan üvey kardeşim Seulgi'de çıkmıştı. Yanında arkadaşları, Wendy ve Joy'da vardı. Seulgi, alayla "Ne oldu geç mi kaldın cici kardeşim?" diye sordu.

O sırada sınıftan yakın arkadaşlarım Jisoo, Jennie ve Lisa'da çıkmıştı. Jisoo unniem, "Seulgi? İşsiz misin? Alışverişe gitsene sen!" diye çıkıştı. Seulgi onu umursamadı ve bana imalı bir hareket yapıp, yanımızdan uzaklaştı.

Wendy ve Joy'da onunla beraber gitmişlerdi. Onlar gider gitmez Jennie unniem bana sarılmıştı. Bende ona sarılırken, Jisoo ve Lisa'da bize katılmıştı.

Ayrıldıktan, sonra gözyaşlarımı sildim. Kendimi toparlamaya çalışarak, "Off tamam, her neyse. Bugün başka ders yok değil mi?" diye sordum.

Lisa, üzgünce başını salladı. Onların, benim için üzülmelerini istemiyordum. Gülümseyerek, "Hadi bize gidelim. Hem kitaplığımı düzenleyecektim. Yardım ediceğinize, söz vermiştiniz. Hadi gidelim..." dedim.

Jennie'de gülerek, "Şapşal! Ederiz tabii." dedi ve elini belime doladı. Ben de elimi Lisa'nın omzuna attım. Jennie'de Jisoo'yu kolunun altına aldı ve öylece yürümeye başladık.

Yolda ıslana ıslana, dans ediyorduk ve öylece eğleniyorduk. Arkadaşlığımız çok güzeldi ve kendimi çok iyi hissetmeme sebep oluyordu.

Tâki evimin, önüne gelene kadar. Aslında extram bir durum yoktu ama yine de evin önünde çok fazla araba vardı. Siyah ve büyük arabalar, evimin önünü kapatmıştı.

Kızlar aynı anda "Ne oluyor?" diye sorduğunda, "Bilmiyorum." diye cevapladım. Koşarak bekçi Bay Oh'un yanına gittim.

"Ne oluyor, Bay Oh. Bunlar nedir?" diye sorduğumda Bay Oh kahvesini yudumluyordu. Kahveyi sakince masaya bırakıp, "Anneniz Bayan Park'ın misafiri. Endişelenmeyin, Küçük Hanım." dedi.

Şaşkınlıkla "Misafir? Bir kişi mi yani?" diye sorduğumda, olumlu anlamda başını salladı. Sonra gülerek, "Baya yakışıklı bir beyfendiydi. Sizin yaşlarınızdaydı. Neden bana sormak yerine içeriye gidip, merakınızı gidermiyorsunuz Küçük Hanım?" dediğinde kızlarla birlikte ona hak verdik.

Bay Oh'a el sallayıp, içeriye ilerledim. Kızlar da arkamdan geliyorlardı. Kapının zilini çalıp, beklemeye koyulduk. Lisa, "Kim acaba?" diye sorduğunda kapı açılmıştı.

Yardımcımız, Bayan Oh bizi gülümseyerek karşıladı. Bayan Oh ve Bay Oh karı-kocalar. Ayrıca ikisi de bana çok iyi davranıyorlar.

Bizde gülümseyerek, karşılık verdik ve içeri girdik. Salondan üvey annemin kahkaha sesleri geliyordu. Merakla oraya doğru ilerledik ve salonda oturanlara baktık.

Seulgi, bizden önce eve gelmişti. Seulgi ve üvey annem yan yana oturuyorlarken, yabancı adam karşı koltukta yalnız oturuyordu.

Seulgi ve üvey annem kahkahalar atarken, yabancı adamsa sadece hafifçe gülümsüyordu. Bizi gördüklerinde, Seulgi ve annesinin yüzü düşmüştü. Yabancı adamsa sadece beni süzüyordu.

Kabalık olmaması için, selam vermiştik. Üvey annem hemen, "Yukarı çıkabilirsiniz kızım." dedi imayla. Bense başımı salladım ve arkamı döndüm. Kızlarda dönmüşlerdi.

Tam gideceğimiz sırada adamın sesini duymuştum. "O, Bay Park'ın öz kızı mı?" diye sordu adam. Üvey annem tam "İkisi de öz kız-" diyeceği sırada ben sözünü kesmiştim.

"Ben babamın öz kızıyım. Seulgi ve annem sonradan geldiler. Neden merak ettiniz?" diye sordum. Hafiften sinirleniyordum.

Yabancı adam, "Peki öz kız, senin bir ismin yok mu?" diye sordu.

Yersiz sinirimle, "Var, Chaeyoung. Park Chaeyoung. Sizin var mı?" diye sordum.

Adam, gülümsedi ve "Var, Taehyung. Kim Taehyung. Babanın, şirket ortağıyım. Memnun oldum." dedi.

"Bende." dedim ve umursamazca arkamı dönüp, odama doğru ilerledim. Kızlar da benim arkamdan, merdivenlere tırmanıyorlardı.

............................................................