✔Bullied ~ L.H.✔

Hoofdstuk 6

POV Luke
"Luke, weet jij waarom je hier bent?" Vroeg de mentor. Ik haalde mijn schouders op. "Mijn cijfers" zei ik. "Dylan zei dat het jou idee was om Noa te pesten" zei hij. Ik schrok. Het was waar, alleen niet pesten maar plagen. "Ik heb nooit gezegd pesten" zei ik. "Plagen dan?" Vroeg de mentor. Ik knikte. "Luke, plagen kan al verkeerd overkomen" zei hij. "Dat weet ik, maar ik ben wel degene die gestopt is met pesten" zei ik zelfverdedigend. "Dat is waar, zeg Luke, als jij die jongens nou eens ompraat" zei hij. Ik knikte.

POV Noa
Dylan had me een bloedneus gemept. En Jonathan had me gekust. Ik deed met geen twijfel mijn mond open. Hij kneep ik mijn kont zodat ik hem wel open deed. Ik haat hem. De leraar was er niet nu, fuck. Julian had mijn polsen achter mijn rug gehouden terwijl Dominic me sloeg. Alles deed pijn nadat ze klaar waren. Lizzie... waarom moest ze nou net nu een gesprek hebben met De Leeuw. Ik zakte op de grond en kermde van de pijn. Luke liep ook regelrecht langs me. Hij keek me even boos aan. "Hij gelooft het niet" zei ik tegen mezelf. Hij kwam terug. Met ijs in een bekertje. Hij hield het tegen mijn wang die dik begon te worden.

Ik pakte mijn zakdoek voor mijn neus. "Luke, ik wil niet meer" zei ik snikkend. Hij zei niks. "Noa" zei hij opeens. Ik keek op. Hij schudde zijn hoofd. Ik pakte mijn kettinkje en haalde het dopje er weer af. Luke keek geschrokken. "Ik doe het hoor" zei ik. Ik liep weg, naar huis. Ik pakte een mes. Ik wreef ermee over mijn pols. Dag leven, dag iedereen, nu ben ik het zat, iedereen haat me, ik haat mezelf. Op een of andere manier voelde het bevrijdend. Het werd zwart voor mijn ogen. "Dag iedereen" kreeg ik er nog uit voordat ik neerviel.

~DE VOLGENDE DAG~

POV Luke
De conrector kwam de klas in. "Ik heb rotnieuws over Noa" zei hij. Dominic en Jonathan gingen wat rechterop zitten. Dylan klikte met zijn pen. En Julian was ziek, hij had dit moeten horen. Ik keek naar de conrector. Lizzie begon te huilen. Zij wist het natuurlijk al. Het was iets ergs dus. Ik stond op en ging op Noa's plek zitten en sloeg een arm om Lizzie heen en wreef over haar rug heen. Ze snikte in mijn shirt. "Noa is gisteravond in haar huis gevonden door haar moeder, ze had haar pols doorgesneden" zei de conrector. Dylan liet zijn pen vallen en wreef over zijn gezicht. Lizzie bleef maar snikken. Ze legde haar hoofd op mijn schouder. "Ze is helaas vanochtend in het ziekenhuis overleden" zei de conrector. Er brak iets in me.