✔Bullied ~ L.H.✔

Hoofdstuk 22

POV Noa
Ik rende naar Luke toe. "Lukey?" Vroeg ik. Ik schudde zachtjes aan hem. "Baby?". Hij kreunde van de pijn. "Gaat het?" Vroeg ik. Ik pakte mijn flesje water uit mijn tas. Ik deed een beetje op mijn zakdoek en hielp hem met zijn neus en lip. Ik hielp hem rechtop te zitten. "Laat me eens kijken" zei ik. Hij tilde zijn shirt een beetje op en ik zag een nieuwe wond naast de vorige. Ik deed mijn kluisje open, ik had daar een EHBO doosje liggen, van de tijd dat ik me nog sneed.

Ik deed een beetje alcohol op een doekje. "Dit kan even pijndoen, lieverd" zei ik en depte rond de wond. Ik zag dat Luke op zijn lip beet om niet te schreeuwen. "Baby, stop" zei hij schor. "Sorry, dit moet even, schatje" zei ik. Toen de wond schoon was, verbond ik hem. Zijn been was geschaafd en er hoefde alleen een pleister op. Hij zat zachtjes te huilen. En legde een hand op zijn voorhoofd.

"Ga je mee?" Vroeg ik en pakte zijn hand. Hij knikte en probeerde op te staan. "Luke, zullen we het even gaan melden?" Vroeg ik toen hij overeind was. "Graag, ga je wel mee?" Vroeg hij. "Tuurlijk, ik laat je niet alleen" zei ik en drukte een kusje op zijn lippen.

We kwamen aan bij de leraren kamer. Gelukkig was onze mentor daar. "Moeten jullie niet in de les zitten?" Vroeg hij streng. "Meneer, Luke is weer in elkaar geslagen" zei ik zacht. Ik haalde Luke binnen. "Weer dezelfde?" Vroeg hij. Luke knikte en ik zag de tranen in zijn ogen. "Ik ga wel even naar jullie les, en meld dat jullie niet komen" zei hij. Luke ging zitten op een van de stoelen. "Ik ga heel even bellen" zei ik. Ik wilde niet dat Luke me zag huilen.

"Mama?" Vroeg ik. "Wat is er gebeurd? Je klinkt zo bedroefd" zei ze. "L-Luke" begon ik. "Wat is er met Luke?" Vroeg ze kalm. "H-Hij is w-weer in elkaar g-geslagen" zei ik snikkend. "Weer door die klootzakken?" Vroeg ze boos. "J-ja, en ik wil niet dat hij me ziet huilen, hij voelt zich al zo ellendig" zei ik. "Wees er voor hem, ik moet gaan, werken. Tot straks schat" zei ze. "D-doei" zei ik.

Ik zakte tegen de muur in elkaar en huilde mijn tranen eruit. "Noa, schatje. Gaat het wel?" Vroeg Luke, die blijkbaar naast me stond. "Ik haat ze zo erg" zei ik. Hij trok me omhoog en wikkelde zijn armen om mijn middel. "Sshht, alles komt goed" zei hij. Ik legde mijn armen om zijn nek. "Baby, sshtt" suste hij zachtjes.

Luke en ik gingen naar de volgende les. "Ik heb het gehoord" zei Lizzie en gaf me een knuffel. En Luke ook. "Auwtsj!" Riep hij. "Deed ik iets? Sorry sorry" zei Lizzie en liet hem los. "Het gaat wel, kom zitten" zei Luke. Luke plaatste me op zijn schoot. "Een stoel, 77" zei de lerares. "Mevrouw, eigenlijk zit ze hier wel fijn" zei Luke.

"Stoel, Noa" zei ze weer. Ik ging zuchtend op de stoel naast Luke zitten. Ik pakte zijn hand vast en kneep er zachtjes in. Luke had een dikke lip en zijn neus bloedde nog een beetje. Ik hoorde Dominic en Jonathan lachen. "Luke, Luke, doet ze het lekker?" Vroeg Dominic in de volle klas. "Noa, laat mij maar" zei Luke. "Geef eens antwoord" zei Jonathan.

"Het beste wat ik ooit heb gehad" zei Luke dromerig. We hebben nog helemaal niks gedaan, maar hij kan goed acteren. "Die ene keer, Noa" zei hij. "Oh ja" grijnsde ik. "Dat was zo goed, ik wil nog eens" zei hij. Ik begon zachtjes te lachen. "Komt goed" zei ik.