✔Bullied ~ L.H.✔

Hoofdstuk 42

POV Noa
Ik hoorde hem gillen als een tienermeisje. "O MY GOSH" Riep hij toen hij binnenkwam. "Dankje dankje dankje" zei hij en knuffelde me. "Geen probleem. Maar-" begon ik. Hij keek me aan. Hij wist al wat er ging komen. "-je moet meer gaan eten" zei ik. Hij keek meteen verdrietig. "Ik zal het proberen" beloofde hij. "Oh bedankt" zei ik en knuffelde hem. "Ik heb een verrassing voor jou, trouwens" zei Luke lachend.

Hij drukte een pakje in mijn handen. Ik opende het. Het was een shirt. Mendes 98. O my god. Hij was echt heel leuk. "Ahw, dankje Lukey" zei ik en knuffelde hem. "Nu is mijn verrassing niks vergeleken met de jouwe" zei hij. "Hey, niet waar. En ik ga met je mee dus het is goed" zei ik. "Zullen we friet halen?" Perstte hij er met moeite uit. Ik knikte. Ik pakte zijn hand en we liepen de trap af.

We liepen hand in hand naar de friettent. "Delen?" Vroeg ik. Hij knikte. Ik bestelde een middelgroot frietje. Ik zag Luke slikken toen er een grote klodder mayonaise opgegooid werd. Ik wreef geruststellend over zijn hand. "Begin eens te eten" zei ik en pakte een frietje en at het op. Hij pakte trillend een frietje en beet een stukje af. Hij kauwde even en slikte het door. "Best wel lekker" zei hij en ik zag dat hij loog. Hij bleef met moeite frietjes eten. Ik zag aan zijn gezicht dat er tranen in zijn ogen stonden.

Toen we terug kwamen moest ik naar dansen. De training was weer leuk zoals gewoonlijk. Calum was er ook. Hij knipoogde naar me. Een rare kriebel ging door mijn lichaam. Ik liep de kamer in en zag iets wat me niet beviel. Luke had de kotsbak naast zijn bed staan en er lag een scheermesje naast. Luke sliep. Er lag een briefje naast hem. "Sorry Noa :(".

Ik tilde de deken op. Bloeddruppels dropen over zijn armen. Ik veegde het weg met een doekje. Ik verbond de wonden. Ik maakte hem wakker met tranende ogen. "Heb je de friet uitgekotst?" Vroeg ik. Hij schudde nee. "Ik heb gesneden maar niet overgegeven. Ik beloof het" zei hij. Ik rook aan zijn adem. Rook naar frietjes. "Ik ben trots op je, Luke. Maar ook weer niet". Hij knikte. Ik gaf hem een knuffel. "Je hebt niet gekotst. Ik ben zo trots op je" zei ik en wreef over zijn rug.

Ik lag opgekruld op zijn schoot. Hij speelde met mijn haar. Ik moest steeds tegen die littekens aankijken. Ik haalde twee waterijsjes. "Hier zitten heel weinig calorieën in" zei ik. Hij nam het aan. "Heb ik nog niet genoeg gegeten?" Vroeg hij. "Na dit wel" zei ik terwijl ik het ijsje at. Hij bleef naar me kijken. "Kijk niet zo" zei ik lachend. Hij keek blozend weg. "Ik heb echt geen honger meer" zei Luke. Hij keek me met puppyogen aan.

Hij legde het terug en likte 1 keer aan mijn ijsje. Hij sloeg zijn armen om me heen. "Lekker zacht" zei ik en nestelde me dichter tegen hem aan. "Ik hou van je" zei hij en gaf me een kus op mijn hoofd.

"Ik hou meer van jou" zei ik en sloot mijn ogen.