✔Bullied ~ L.H.✔

Hoofdstuk 23

POV Noa
Luke zit me de hele schooldag al te teasen. Nu het laatste uur is aangebroken, krijgt hij het terug. "Lukey, kun je me dat uitleggen" zei ik en wees naar de wiskunde som. Hij sloeg een arm om me heen en trok me dichter naar zich toe. Ik schoof mijn stoel dichterbij. Ik legde mijn hand op zijn bovenbeen. Zijn jeans zit strak om zijn benen heen. Het zag er heel leuk uit.

"Maar ik snap het niet" klaagde ik. "Kijk dan niet steeds naar mij" lachte hij. Ik legde mijn hand een stukje hoger. Maar toen merkte ik dat ik te dicht bij zijn gebied aankwam, legde ik hem lager. Ik voelde dat ik rood werd. "Baby, je mag hem best aanraken, als je wil" zei Luke grijnzend. "Luke, ik ben maagd, en jij niet. Ik heb nog nooit aangeraakt of gezien" zei ik. "Baby, hij is klein, dus geen zorgen" zei hij. Ik streelde wel zacht over zijn been terwijl hij het uitlegde.

"Snap je?" Vroeg hij. Mijn roze bubbel knapte kapot. Hij keek me met grote blauwe ogen aan. "Heb je wel opgelet?" Vroeg hij lachend. Ik schudde nee. "Jij bent veel interessanter" zei ik en speelde met de haartjes in zijn nek. Hij kreeg kippenvel. "Je bent zo schattig" zei hij. Ik giechelde. "Zie je". Ik gaf hem een zachte mep op zijn wang. "Aaauw!" jammerde hij. Ik drukte een kus op zijn wang.

"Oke, ik leg het nog een keertje uit. Nu wel opletten" zei hij. Ik knikte en keek naar het boek. "Als je deze 14 deelt door 7 krijg je 2 uit. Met die twee moet je worteltrekken" zei hij en begon te lachen. "Wortel TREKKEN" lachte hij. "Eruit, meneer Hemmings" zuchtte de lerares. Luke liep lachend weg. "Mag ik ook gaan?" Vroeg ik en Luke proestte het uit. "Ga maar, brutale hond" zei de lerares. Ik liep met Luke het lokaal uit.

Luke en ik liepen hand in hand door de school. "Baby, waarom ben je zo onzeker?" Vroeg hij. "Omdat er tegen me gezegd is dat ik dik en lelijk ben" zei ik zacht en keek naar mijn voeten. "Ben je niet, baby" zei hij. "Wel, niet liegen" zei ik. "Ik lieg niet tegen je" zei hij zacht. "Jij zei het ook, Luke" zei ik zacht. "Niet huilen, dat was voordat ik erachter kwam dat mijn 'vrienden' klootzakken waren" zei hij. Hij wreef over mijn rug. "Ze zijn klootzakken" zei ik. Hij knikte.

"Je bent niet dik, je bent niet lelijk. En ik snap niet waarom mensen dat zouden zeggen" zei hij. "Je hebt het lijf van een godin, iedereen zou trots zijn met een vriendin als jij" zei hij. "Slijmbal" zei ik. Hij begon te lachen. "Je bent echt prachtig zoals je bent".