✔Bullied ~ L.H.✔

Hoofdstuk 17

POV Noa
Luke en ik zijn zo gelukkig samen. Maar alsnog durf ik niet naar school. Ik ben bang voor Jonathan... Luke heeft hem neergeslagen, voor mij. Ik hoop niet dat hij problemen heeft door mij.

Ik stond bij mijn kluisje en legde er boeken in. Iemand sloeg zijn armen van achteren om me heen. "Hey schatje" zei Luke. Hij drukte een kusje in mijn nek. "Hey Luke" zuchtte ik. "Wat is er, babe?" Vroeg hij. "Heb je geen problemen met Jonathan en zijn groepje nu?" Vroeg ik. Hij schudde nee. "Als ze je niet accepteren hoef ik ze niet meer te zien" zei hij lief. Ik draaide me om en gaf hem een knuffel. Hij sloeg zijn armen ook om mij heen.

"Ga je mee?" Vroeg hij. Ik knikte. Hij pakte voorzichtig mijn hand. "O my god" riepen sommige meiden. "Heeft zij met hem? Ze zijn zo schattig. Zij is wel veel te knap voor hem" zei een andere. "Hou je bek, Luke is knapper" fluisterde ik in mezelf. We gingen in de aula zitten. "Kom, op mijn schoot" zei hij en klopte op zijn knieen.

"Luke?" Riep Jonathan in de eerste pauze. Luke haalde zijn lippen van de mijne af en liet mijn heupen los. "Ik moet heel even daarheen" zei hij. Ik liet zijn hand los. Dominic sloeg hem op zijn schouder. "Chick gefixt?" Grinnikte Julian. Luke knikte. Ze weten niet dat ik het ben. "Mogen we haar zien?" Vroeg Dylan. Luke knikte.

Hij kwam op me aflopen. "Ik ben bij je, er kan niks gebeuren" zei Luke en trok me voorzichtig mee. "NOA! BEN JE HELEMAAL GEK IN JE HOOFD!" Schreeuwde Jonathan. "Ze is mijn schatje" zei Luke verdedigend. "ZE HEEFT JE OM HAAR VINGER GEDRAAID, VERDOMME LUKE" Riep Julian. "MONSTER, JE HEBT LUKE VAN ONS GESTOLEN" Riep Dylan.

Ik trok me los en ging weg. Mijn ogen liepen vol met tranen. Ik knipperde ze weg. "Noa?" Vroeg Lizzie. Ik had me opgesloten in de wc. "Noa, lieverd?" Ik probeerde me stil te houden, maar een snik verliet mijn lippen. De gaten in mijn zwarte broek leken net een diep donker gat, waarin ik voor altijd wil verdwijnen.

"Noa, zo kunnen we niet praten" zei Lizzie. Ik opende het hokje. Lizzie gaf me een knuffel. Ik huilde uit op haar schouder. "Meisje, alles is goed" zei ze en wreef over mijn rug. "Ze haten me nog steeds" snikte ik. "Luke vind je toch leuk?" Vroeg ze. "Hij is mijn vriendje" murmelde ik. Lizzie sloeg haar handen voor haar mond. "Serieus?" Gilde ze. Ze omhelsde me stevig. "Hebben jullie al wat gedaan?" Vroeg ze. Ik werd zo rood als een tomaat. "O my god, Noa" lachte ze.

We liepen de wc's uit. "Noa!" zei Luke die tegen de muur leunde. Ik wilde terug de wc in rennen maar hij had net optijd mijn pols vast. "Gaat het?" Vroeg Luke lief en streek over mijn wang. "Ik ben een monster" zei ik tegen hem. Hij legde mijn hoofd in zijn nek. "Ssshhht, je bent helemaal geen monster" zei hij. "Het gaat er toch om dat wij elkaar leuk vinden, niet om wat zij vinden?". Ik glimlachte. "Nu wil ik geen traantjes meer zien, anders kus ik ze weg" zei hij streng. Ik veegde mijn tranen weg en hij knuffelde me weer.

"Dit maken en leren voor de volgende week" zei de mentor en ik ruimde mijn spullen op. "Noa, blijf je even hier?" Vroeg de lerares. Ik liet Luke's hand los. "Ik zie je zo" zei ik. "Tot zo, schatje" zei Luke en drukte een kusje op mijn lippen. De mentor sloot de deur. "Hoe gaat het met het gepest?" Vroeg hij. Ik zweeg. "Ze zeiden dat ik een monster was" zei ik. De mentor krabte aan zijn kin.