✔Bullied ~ L.H.✔

Hoofdstuk 5

POV Noa
Waarom? Waarom moest de mentor me spreken? Alweer. "Noa, het gaat niet goed, je cijfers worden steeds lager, je ziet bleek, wat is er toch aan de hand met je?" Vroeg de mentor. Ik kon me niet meer inhouden, ik barstte in tranen uit. Iets wat ik niet wilde. De mentor gaf me een zakdoekje. "Laat me je pols zien" zei hij opeens. Ik stroopte mijn mouw van mijn gezonde pols op. "De andere, Noa" zei hij streng. Dat deed ik maar. "Wie doet je zoiets aan?" Vroeg hij.

"Een paar jongens die treiteren" zei ik. "Zeg me hun namen, we moeten praten" zei hij. "Nee, meneer ze vermoorden me" zei ik in paniek. "Noa, dat doen ze niet, wie zijn het?" Vroeg hij. "Jonathan, Dominic, Dylan en Julian" zei ik. "Luke zit toch ook bij dat clubje?" Vroeg de mentor. "Ja, maar hij is gestopt met pesten, tenminste dat denk ik, hij is veel aardiger" zei ik. "Spijt, hij heeft spijt" zei de mentor. "Meneer, ik ben te bang dat ze me wat aandoen" zei ik. "Er zal een leraar in een straal van 10 meter in je buurt zijn" zei de mentor. "Ze kunnen geschorst worden voor pestgedrag en dreigen". "Danku meneer" zei ik.

Ik verliet het lokaal. Toen de volgende les begon liep er onopvallend een leraar achter me aan. Dominic en Jonathan hielden zich gedeisd. Tijdens de les voelde ik propjes op mijn gezicht. "Eruit" zei de lerares toen. Jonathan en Dominic werden verwijdert en Luke keek me aan. Hij knipoogde. Jah, tuurlijk. Lizzie grijnsde naar me. Ik sloeg haar op haar arm. "Luke staart naar je" zei ze. "Zal wel" zei ik. "Is er iets?" Vroeg ze. "De mentor weet alles" zei ik paniekend. "Dat is toch goed?" Vroeg Lizzie. Ik schudde nee. "Ze maken me af" zei ik. "Wat kan dat miezerige mannetje nou doen?" Vroeg ze. "Vanalles, hij heeft contacten" zei ik.

Na de les werden Dominic, Dylan, Jonathan en Julian bij de mentor geroepen. Ze keken me vuil aan. Luke wachtte op ze. Hij pakte mijn arm. "Wat is er?" Vroeg hij. "De mentor zag mijn pols" zei ik. "Gaat het?" Vroeg hij. "Ja, dankje" zei ik. Ik trok mijn arm los. Luke keek me aan. "Geloof me nou als ik zeg dat ik het meen" zei hij. "Bewijs het dan, Luke" zei ik. "Zoals je wilt" zei hij. Hij drukte een kusje op mijn wang. "Pesters zouden dat nooit doen" zei hij zacht. "Dat is waar" zei ik. Hij liep met me mee naar de aula waar Lizzie wachtte.

Ze begon nog meer te grijnzen. "Wat is er met die jongens?" Vroeg ze schijnheilig. "Ik weet het, Lizzie" zei Luke. "Wat?" Vroeg Lizzie. "Dat de mentor het weet van het pesten" zei hij. "Ik heb wel gezegd dat jij gestopt bent, want hij zei dat jij ook bij dat clubje hoorde" zei ik. Hij knikte. "Thankss babe" zei hij en werd een beetje rood. "Is it to late now to say sorry" zei hij. "Ugh" zei ik. "Don't like him?" Vroeg hij. Ik gaf geen antwoord. "Daar zijn je vrienden" zei Lizzie. Jonathan en Dominic kwamen eraan. "Vuile verklikker" riepen ze. De leraar keek naar hun. "Julian, breng het" zei Jonathan. Dominic pakte mijn polsen en draaide ze achter mijn rug. Luke probeerde hem tegen te houden. "Luke, jij moet je ook melden" zei Dominic. "Luke, ik heb niks over jou gezegd" zei ik tegen hem. "Zal wel" zei hij en ging naar de mentor.