✔Bullied ~ L.H.✔

Hoofdstuk 8

POV Luke
Ik lag met mijn handen onder mijn hoofd op mijn bed. Na te denken, alweer. Noa vond me leuk? Ze is dood? Ik zie haar nooit meer. Jonathan en Dylan zitten beneden te wachten tot ik terugkom. Eigenlijk zou ik ze willen aandoen wat ze Noa hebben aangedaan. Ik besloot naar Noa's huis te gaan. Ik zette de twee de deur uit en belde aan bij Noa thuis. "Luke, wat kan ik voor je doen?" Vroeg haar moeder. "Zou ik ehm?" Begon ik. "Kom maar verder, haar kamer is boven" zei ze. Ik liep de trap op. Noa's kamer was netjes, maar klein. Er lag een boekje op haar bureau. Lizzie had me verteld erover. Ze schreef al haar gedachten op.

17'08'15
Dag lezer,
Vandaag hadden ze weer iets op me aan te merken. Ik haat ze... binnenkort ga ik dood. Ik ga een einde aan mezelf maken. Dankzij Jonathan. Ik haat hem. Vertel Lizzie dat ik van haar houd. Dag mensen, ik ga nu. Niemand heeft meer last van me. Iedereen weer blij. Dag leven.

Vertel mijn klas de waarheid maar. Ik wil ook nog even mijn gevoelens kwijt. Ik heb er twee op het moment. Ik voel me alleen, heel erg alleen, Lizzie is er gelukkig nog, anders was het al gedaan met me. En de andere is verliefdheid. Ik ben verliefd op Luke, maar hij pest me. Hij zou nooit vallen voor zo'n persoon als ik. Ik ben dik, lelijk en heb geen talenten. Oke, dat was het wel zo'n beetje. Doeghhx

Ze was verliefd op me? Waarom beschrijft ze zichzelf zo negatief? Waarom Noa?

19'08'15
Ik ben dus nog niet dood. Het was mislukt. Vandaag ga ik het opnieuw proberen. En nu echt. De jongens waren weer bezig. Toen Luke zich moest melden bij de mentor. De mentor had namelijk mijn pols gezien en wist wat er aan de hand was. Ik ben nu thuis. Ik schrijf dit nog af. En dan zal het gedaan zijn. Ik laat me niet nog een keer tegenhouden. Ik ga even het mes halen en daarna ga ik. Ik ga vliegen, door de wolken, langs de vliegtuigen, als een engel die over jullie waakt. Vertel Luke dat ik dit voelde voor hem. Hij verdient het te weten dat zo'n lelijk mormel hem leuk vond. Oke, lang genoeg gewacht, dag leven, dag iedereen xNoa

Ik knipperde de tranen weg. Ze is een engel geworden. Ze vliegt al. Ik pakte een t-shirt van de stapel op haar bed. Ik rook eraan, lekker, precies zoals zij. Mijn tranen hielden het niet meer. Haar moeder kwam binnen. "Ik heb het gelezen, ze geeft om je, Luke" zei ze. "Waarom?" Vroeg ik. "Waarom is ze zo negatief over zichzelf?" Vroeg ik. "Ze dacht dat een populaire jongen als jij echt niet op haar zou vallen" zei ze.

Ik verborg mijn gezicht in mijn handen. Ik wreef door mijn haar. "Luke, ik wil niet vervelend zijn, maar wij moeten zo gaan, begrafenis regelen" zei ze. "Nee, mevrouw, ik begrijp het" zei ik en stond op. Ik liep naar beneden. En haar moeder kwam achter me aan. Ze wees glimlachend naar mijn schouder. Noa's shirt hing daar. "Sorry" zei ik. "Hou maar" zei ze. "Danku" zei ik beleefd. Ik ging naar huis. Jonathan, Jordan, Dylan en Dominic zullen hun wraak krijgen...