Hoofdstuk 40

119 2 0
                                    

POV Luke
"Noa, hou me vast. Alsjeblieft-t" zei ik. Ik sloeg mijn armen om hem heen. "Alles komt goed, lieve schat" zei ze en wreef over mijn zij. "Kom naast me liggen, alsjeblieft" zei hij. Ik ging naast hem liggen en sloeg mijn armen over hem heen. "Sshht, stil maar. Alles komt goed" zei ze. Ik voelde dat ik moest overgeven. Ze pakte een emmer en streek over mijn rug. "Rustig, Luke. Gooi alles eruit" zei ze.

Ik voelde al mijn eten eruit komen. Goedzo, dikke. Ik begon weer te huilen. "Nee. Niet huilen" zei ze. "I-ik voel me zo gebruikt" zei ik. Ze bleef me vasthouden en door mijn haar strijken. Ik voelde me langzaam rustig houden. Ze schoof naast me onder de deken. Ik verstrengelde onze benen en hield haar vast. "Ik ben zo blij dat ik jou nog heb. Ik heb niemand meer" zei ik.

"Ik laat je echt niet in de steek. Al helemaal niet nu" zei ze. "Ik hou van je" zei ik. "Ik hou van jou" zei ze en gaf me een kusje op mijn neus. Ze pakte onder de deken mijn hand. "Slaap maar even, dat kalmeert je heel erg" zei ze. "Blijf bij me" zei ik. Ik viel in slaap in haar armen.

Toen ik wakker werd, hoorde ik de douche aanstaan. "N-noa?" Vroeg ik. Ik klopte op de deur. "Kom maar hoor" zei ze. Ik liep binnen. "Lekker geslapen?" Vroeg ze. Ik trok mijn shirt uit. "Ja hoor" zei ik. "Kom erbij" zei ze. Ik klikte mijn riem los en ritste mijn broek los. "Kom, Lukey" zei ze en opende de deur.

Ik stapte naast haar onder de douche. "Knuffel mij" zei ik. Ze legde haar hoofd tegen mijn borst aan. "Gaat het weer een beetje?" Vroeg ze. Ik knikte. "Mijn kontje doet pijn" zei ik. Ze wreef zacht over mijn bil heen. Ik glimlachte. Ze wreef ook over de andere. "Voelt al beter" zei ik en legde mijn armen om haar nek. Ze begon me te zoenen. "Je bent mager, Luke" zei ze bezorgd. Ik keek haar in haar ogen.

Ik wist niks terug te zeggen. "Lukey. Je moet wat gaan eten" zei ze. "Ik heb geen honger" zei ik. "Dat weet ik. Maar het is niet gezond wat je doet". Ik voelde tranen branden in mijn ogen. "Het is lief dat je je zorgen maakt, maar het is mijn lichaam" zei ik. Gelukkig zag je mijn tranen niet door het kletsende water.

"Ik maak me gewoon zorgen, ik wil je niet verliezen" zei ze. "Weet ik, bae" zei ik en knuffelde haar wat strakker. "Ik vind je erg lief" zei ik. "Jij bent lief" zei ze. We droogden elkaar af en ik gaf haar mijn shirt. "Het ruikt naar je" zei ze en knuffelde me weer. Ik pakte een ander shirt. Ik haalde een pizza voor haar. Ze voerde me een stukje. Ik wilde niet eten. Ik weigerde steeds. Ze smeekte bijna om te eten. Ik nam een hapje en trok een vies gezicht. Hoe lekker het ook was...

✔Bullied ~ L.H.✔Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu