one and only // sebaek

31- Gidemezsin

hatalarım varsa özür dilerim sondaki yazar notunu okumayı unutmayın lütfen!!🍪🐶🐥

Sevdiğiniz insanlar aslında en çok kalbinizi kıran insanlardı. Ne yazık ki bu gerçeği biraz geç, kalbimin kırılmasına alışa alışa, keşfetmiştim fakat artık bazı şeylerin nihayet bilincindeydim ve sevdiğin kişi tarafından kalbin kırıldığında canının her şeyden daha fazla acıdığını biliyordum. Byun Baekhyun, bu hayatta annemden sonra en ama en çok sevdiğim kişi, benim çoğu zaman kalbimi kırıyordu. Bazen farkında olmadan, bazense bilinçli bir şekilde yapıyordu bunu ve aynı zamanda her seferinde sanki kalbimi kıran o değilmiş gibi tek bir hareketiyle kalbimi yeniden onun için attırıyordu. Bunu nasıl başarıyordu hiçbir fikrim yoktu ancak tek bildiğim kalbimi ne kadar kötü kırarsa kırsın yaptığı en ufak jestte tekrardan kulu köpeği olduğumdu. Jongin geçen gün okulda ona bundan bahsettiğimde durup oldukça ciddi bir ifadeyle sırtımı sıvazlamış ve, "Buna aşk diyoruz," demişti. Birkaç ay öncesine kadar, yani Baekhyun hayatıma girmeden önce, aşk meşkle ilgilenen biri değildim, olmamıştım da. Aşkın saçma bir şey olduğunu düşünür, insanların onu yüceltmesine anlam veremezdim. Her zaman aşk ve sevginin arasındaki o ince çizgiyi çözmeye çalışmıştım çünkü aşkın neden bu denli büyük bir kavram olduğunu merak ediyordum. Yani insanlar durduk yerde birine aşık olmuyor ya da bir haftalık sevgililerine aşık olduklarını dile getirmiyordu. Eh, benim de karşıma aşık olduğumu yahut olacağımı düşündüğüm potansiyelde biri çıkmamıştı.

Tabii, Baekhyun hayatımın ortasına pat diye düşene dek.

Elbette Baekhyun ile tanışır tanışmaz onda aşık olunacak kişi potansiyelini görmemiştim, bu biraz zaman almıştı. İlk başta küçük bir hoşlantıydı, onu beğeniyordum; sonra dokunuşlarının içimi hoş etmeye başladığını fark ettim, ondan etkileniyordum, hoşlantımın büyüyüp de aslında kocaman bir sevgiye dönüşüğünü fark ettiğimde iş işten çoktan geçmişti. Byun Baekhyun'u seviyordum ve onun da beni sevdiğine dair içimde bir şüphe yoktu. Her ne kadar önceleri kalbimi kırsa da, şimdilerde de kırıyordu ama her neyse, bazen öküzün önde gideni olsa da onu her şeyimle ve her şeyiyle seviyordum. Byun Baekhyun sevilmeyecek biri değildi ki, benden onu sevmememi beklemeyinizdi yani. Sevgim tapma derecesindeydi ve işte burası da en çok korktuğum kısımdı.

Çünkü onu tüm kusurlarına rağmen seviyordum, tüm hatalarına rağmen çok fazla seviyordum. Herkesin elbette ki kusurları vardı, Baekhyun'un da nihayetinde vardı ancak asıl sorunumuz buydu zaten, ben kusurlarını göremiyordum. Kusurları olduğunu bildiğim halde onu kusursuz görmem, delicesine sevmem; işte bunlar tamamen benim sorunumdu. Sorun bile değildi bana kalacak olursa. Bununla mutluydum. Baekhyun'la mutluydum.

Velhasıl, Byun Baekhyun'a ne zaman aşık olduğumu bilmiyordum. Jongin söyleyene kadar da ona aşık olduğumu düşünmek aklımın ucuna gelmemişti yani tam olarak ne zaman ona sırılsıklam aşık olmaya başlamıştım hiçbir fikrim yoktu. Belki bir sabah uyandığımda aklıma gelen ilk kişinin o olduğunu fark ettiğim günde aşık olmuştum, belki de beni parkta ıpıslakken dudaklarımdan öptüğü gün. Belki bana gözlerinden taşan sevgiyle baktığında olmuştu bu ya da birlikte uyuduğumuz gece. Bilmiyordum ama sorun değildi zaten çünkü ona aşık olmayı da seviyordum ben. Ona aşık olmayı bile seviyordum işte.

İlk defa birlikte olduğumuz günün sabahı annem eve gelir gelmez gittiğinden beri tek mesaj bile atmamasına rağmen ona aşıktım. Ona öyle aşıktım ki bütün gururumu ayaklar altına alabilip her zaman olduğu gibi yine kapısının önünde bitebiliyordum. Yüzsüz gibi ayaklarına gitmemi yalnızca delicesine aşık olmama bağlıyordum, başka bir açıklaması olamazdı. Daha önce hiç biri için bu kadar çabalamamıştım.