Uncertainty - KookMin [✓]

Bölüm 8; Kızgınlık Dönemi (2)

Sabah bir kalktım, oy sınırı ve yorum sınırı geçilmiş. Dedim yeni bölümü yazmaya başlayayım, oturdum bunun başına biraz üstünde durdum oldu mu olmadı mı emin değilim ama sınırlar geçildiği için daha fazla bekletmek istemedim açıkçası.

+125 oy +200 yorum. Şimdiden yarına görüşürüz demeli miyim? dkbdjdhdkdh

☄️

Jungkook'un göğsünün üzerinde gevşekçe duran ellerimi sıkarak lacivert kazağını avuçlarımın arasına aldığımda derin bir inlemeyi serbest bıraktım. Alt tarafımın yandığını hissederken Jungkook durumumu anlamış gibi şaşkınlıktan çıkarak beni aceleyle kucağına almıştı.

Bir eli kalçamın hemen altında diğer eli de sırtımdaki yerini alırken kısıkça söylenmişti. Bana bakmayı reddediyor gibi direkt olarak karşı tarafını hedef alıyordu.

"Gözlerini kapat." dediğinde itaatkarca sözünü dinleyip gözlerimi kapattım. Kucağında kıpırdanıp ellerinin bedenimi okşamasına sebep olduğumda alt dudağımı ısırarak inlememi tuttum. Beynimle resmen düşünemiyordum. Tek düşündüğüm alt tarafımın boşalmasını istememdi.

Gözlerimi açtığımda onun evinin içindeydik. Jungkook beni koridorda hala kucağında taşırken bu hareketi yapmam üzerine kalçamın hemen altındaki elini sıklaştırıp elinin hareket etmesini kesmişti ama bu sert dokunuş benim daha çok inlememe neden olurken Jungkook resmen hırlayarak konuşmuştu.

"Jimin, her şeye inleme." 

Onun dediklerini dinlemedim. O beni koridorun sonundaki odaya hızla getirdiğinde kapıyı açmamı bekledi. Kırmızıya dönen gözleri bana baktığında yalvaran bir ses tonuyla inlemeye yakın bir sesle fısıldadım.

"B-bana yardım edersen k-kapıyı açarım." dediğimde bakışlarını benden kaçırarak kapıyı güçlü bir şekilde ittirerek açtı. Kapının kırılmasını, beni odaya kilitlememesini her şeyden çok isterken yan taraftaki yatağa bedenimi bırakırken sert bakışlarla bana baktı. Kırmızı rengindeki gözleri bana her bakışında parlarken yüzümün daha çok yanmasına neden oldu. 

Kalçamı yatağa sürterek mırıldandım. "Beni buraya kilitleme, sana ihtiyacım var." dediğimde oflayarak huysuzca yatakta yatan bedenimin üstüne eğilerek yüzünü benim yüzüme yaklaştırırken konuştu.

"Ben alfa değilim, pembe kurt. Sana yardım edemem. Senin bana değil, güçlü bir alfaya ihtiyacın var." dediğinde ellerimi ona uzatıp kendime çekeceğim sırada o benden hızla uzaklaşıp kapıyı kapattığında ağlamaklı bir ifadeyle konuşmuştum. 

"S-sende g-güçlüsün." 

Sözümü duymuş olmasına rağmen beni odaya kilitlediğinde kapının arkasından kısık sesini duymuştum.