Uncertainty - KookMin [✓]

Bölüm 2; Birbirlerine Bağ(ım)lı

Yorum fazla yapmıyorsunuz, üzülüyorum ama...
Oy vermeyi de unutmayın lütfen.
☄️

Yüzüme yakın olan yüzünü biraz daha bana yakınlaştırdığında kendimden bile beklemediğim bir güçle onu ittirdim. Yerlerimizi değiştirip onu kendim ve duvar arasında sıkıştırdım. Ellerim onun omuz hizasındaki yerlerini alırken ondan yaklaşık beş santim kısa olan boyuma içimden küfür ederken dışımdan sinirle konuşmaya başladım.

"Ne dediğin hakkında tek bir fikrim bile yok ama bana neler olduğunu açıklayacaksın." 

Yüzümü çok kısa sayılmayacak şekilde inceleyip en sonunda da sesli bir kahkahayı ince dudaklarının arasından serbest bıraktığında kaşlarımı çattım. Ben burada gülünecek bir şey göremiyordum.

Birkaç saniyenin sonunda kahkahası yavaşça durmaya başladığında elleri de havaya kalkmış ve ne olduğunu anlamadığım bir hız ve güçle kendimi havada bulmuştum.

Soğuk ellerinden bir tanesi boğazımdan tutup beni havaya kaldırdığında ellerim korkuyla boğazımı tutan eline tutundu. Boğazını sıkmıyordu, canımı acımıyordu sadece bir anlık oluşan korkuyla ellerine tutunmuş ve korkuyla irileşen gözlerimle ona bakakalmıştım.

"Sen bana emir verebilecek bir seviye de değilsin omega. Haddini bil yoksa bu vampir seni tekrar yiyecek."

Sözleri yüzüme bir tokat gibi çarptığında elini boğazımdan çekerek beni yavaşça yere indirmiş ve sakince bana bakmaya başlamıştı. Bedenimi süzen koyu kahverengi gözler beni olduğum durumdan daha çok rahatsız ederken yalandan öksürdüm. Gözleri yüzüme çıkmadan hemen önce sağ elini uzun  kahverengi saçlarından geçirip gözünün önüne gelen birkaç tutamı geriye taramıştı.

"Ama yarı omega olduğunu bilmemen çok saçma. Senin türündekiler çok değerlidir, özellikle omega olanlar."

Hiçbir şeyi anlamamanın verdiği sinirle ellerimi pembe rengindeki saçlarımdan geçirerek sinirle elime gelen tutamları çekiştirdim ve sızlanarak konuştum.

"Ne diyorsun Tanrı aşkına? Omega ne demek? Bana bunları neden yaşatıyorsun?!"

Sonlara doğru yükselen sesime engel olamadığımda karşımdaki kişi adımlarını bana yaklaştırarak fısıldadı. 

"Hmm... Sana her şeyi anlatmalı mıyım? Uslu bir çocuk değilsin, sana nasıl güvenebilirim ki?" 

Dediği sözler benim daha çok sinirimi bozarken bağırdım yüzüne karşı. Adımlarım onun tam önünde durmuş kafamı kaldırarak ona bakmıştım.

"Asıl ben senin sözlerine nasıl güvenebilirim? Daha kim olduğunu bile bilmiyorum lanet olası?!"

Sözlerim üzerine yüzüne çarpık bir gülümseme ekleyip bir adım geriye gitti ve elini bana uzatıp kendini tanıttı.