Uncertainty - KookMin [✓]

Bölüm 32; Güzel ve Özel Bir Duygu

+200 oy ve +450 yorum.

Oylar cidden düşmüş koyduğum sınır bile zar zor geçiliyor. Neyse ben de dayanamadım dün bölümü yazıp bitirdim ama sınır geçilene kadar paylaşmak istemedim. Şimdi ise sadece tek bir oy eksik diye paylaşıyorum, ki oy sınırını ve yorum sınırını fark ettiyseniz indirmiştim.

Oy verin( özellikle okuyup oy vermeyenlere diyorum) ve bol bol yorum yapın lütfen. Yoksa bölüm gelmez ehehe.
☄️

"Burası özel bir hastane, şehirden uzak, göze çarpmayan uzak bir yer. Burada gerekirse vampirleri, büyücüleri tedavi ediyoruz. Eskiden bazı kurt sürüsünü de buraya almışlığımız var ama kurtlar kendi içindeki türlere bile isteye zarar vermeye başladıklarında onları bu hastaneye almamaya başladık. Alfalar sinirlerine yenik düşerek kendinden düşük seviyedeki kurtlara her saldırdığında büyük safkan vampirler, büyücülerle ortak olup onların buraya gelmelerini engelleyecek bir büyü yaptılar. Neslinizin tükendiğini düşündüğümüz zaman ise bu büyüyü kaldırdılar. Bu yüzden içeri gir artık Jimin, burada sana zarar verecek bir vampir ya da büyücü yok. Tedavi ettiğimiz türler bize minnet duydukları için burada olanlara da zarar vermez."

Hoseok hyung, -ona böyle seslenmemi istemişti.- benim içeri girmem için anlattığı hikayeyi dikkatle dinledikten sonra yanımdaki iri bedene sıkıca tutunup derin bir nefes aldım. Tam konuşacağım sırada Jungkook sakin ve kararlı çıkan bir ses tonuyla konuşmuştu.

"Hem ben buradayım, seni korurum, pembe kurt." dediğinde yutkunup başımı tamam anlamında salladım. Hastanenin kapısından içeriye Jungkook ile beraber girdiğimizde hemen önümüzde merakla içeri girmemizi bekleyen iki beden vardı. Seokjin hyung ve Taehyung içeri girmemizden sonra söylenmeye başladılar.

"Ben burada meraktan çatlayacağım, siz hala içeri girsek mi girmesek mi derdindesiniz. Tanrı aşkına, buraya Jimin gerçekten hamile mi değil mi, diye öğrenmeye geldik. Sizde ki bu rahatlığın sebebi ne hala anlayabilmiş değilim." diyen Seokjin hyunga küçük bir gülümsemeyle bakıp Jungkook'un konuşmasına izin vermeden konuşmaya başladım.

"Ben zaten eğer gerçekten karnımdaysa onun için endişelendiğimden dolayı buraya girip girmemekte kararsız kaldım hyung. Jungkook'un bir sürü düşmanı olduğunu bu yüzden dikkatli olmamız gerektiğini söyleyip duruyordunuz hepiniz, bu sefer de bu dikkat etmeyi ben ciddiye alınca siz umursamıyorsunuz." dediğimde Taehyung bu halime gülüp konuşmaya başlamıştı kalın ama heyecanlı çıkan ses tonuyla.

"Minik Jiminie'miz, bebeği için endişelenmiş mi? Ay şimdi ne yapsak..." deyip yanıma gelmiş ve sol elini soğuk olmasını umursamadan kazağımın üstünden karnıma koyarak başını biraz eğerek fısıltıya yakın bir ses tonuyla konuşmuştu.

"Babanın, ay pardon annenin arkadaşı olduğuma göre ben senin dayın olacağım değil mi? Yani en az onun kadar seninle ilgilenmem laz-" diyeceği sırada Jungkook çatık kaşlarıyla onun karnımdaki eline sertçe geçirip elini aceleyle çekmesine sebep olduktan sonra hırlamaya yakın bir ses tonuyla konuşmuştu.