Uncertainty - KookMin [✓]

Bölüm 14; Küçük Kardeşin Büyük Sırrı

+150 oy ve +350 yorum.
Yeni bölüm hazır ama sınır geçildiği anda atacağım. Normalde geçilirdi 1 günde şu anda neden böyle oldu bilmiyorum.
☄️

Şaşkınlıkla Seokjin'e döndüğümde hiçbir şey olmamış gibi Jungkook'un yüzüne bakıp masumca gülümserken aralık dudaklarımı kapatıp sakin olmaya çalışırken konuştum.

"Neden aynı odada kalıyoruz?" dediğimde Seokjin bakışlarını Jungkook'dan bana indirirken sakince konuşmuştu. 

"Bu katta başka odam yok, 2. katta ise hizmetliler kaldığı için odalarım dolu. En alt katta ise benim hobi odalarım var, tek boş olan ve en geniş olan odamız burası." dediğinde omuzlarımı düşürdüm. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Sanki Seokjin bütün sorularımın yanıtını vererek söyleyeceklerimi ağzıma tıkmış ve konuşmamı durdurmuştu.

"Jimin, sen acıktın mı? Eğer acıktıysan sana bir şeyler hazırlamalarını söylerim." dediğinde başımı iki yana salladım ve bu odada ikimizin kalmasını yenilmişlikle kabul ettim. Çünkü buradan başka gidecek bir yerim yoktu.

"Acıkmadım, sorduğun için teşekkür ederim." dediğimde odaya girip kapının yan tarafındaki valizi elime alırken Seokjin konuştu.

"O zaman siz tamamen yerleşin, bizde avlanmaya gidiyoruz." dediğinde başımı salladım. Seokjin ve Taehyung tam gideceği sırada tekrar bana baktı ve yüzündeki kocaman gülümsemeyle konuştu.

"Ve Jimin... Bana hyung demelisin." dediğinde kaç sefer onun gözlerinin içine bakarak Seokjin dediğimi hatırlamıyordum ama o yüzündeki gülümsemeyle bana bakarken de hyung kelimesini kullanmadığım için utanamıyordum da.

 "Tamam, derim... Seokjin hyung." dediğimde daha çok gülümserken kapıyı kapatıp odadan çıkmışlardı. Jungkook ve ben odada yalnız kaldığımızda sessizce elimdeki valizi dolabın önüne götürdüğümde o ayakta duran bedeniyle etrafa göz atıyordu.

Ne konuşacağımı bilemez bir şekilde dolabın kapağını sessizce açıp valizin içindeki giysilerimi yerleştirmeye başladığımda Jungkook sakince konuştu.

"Jimin, bundan sonrası için düşüneceğim. O zamana kadar okula gitmemelisin. Senin kokunu almaya başladılar, seni 1 ay zar zor saklayabildim, bunun için üzgünüm." dediğinde elimde kalan kıyafetleri dolaba koyduktan sonra sakince konuştum. 

"Derslerimi çok aksattım, okulda ise hiç arkadaşım yok. Ödevlerimi almam lazım, seni şu 4 gün boyunca dinledim ve haftaya okula gitmem gerek. Saklama konusunda ise üzülmene gerek yok, beni sonsuza kadar saklayamazdın zaten." dediğimde Jungkook ayaktaki bedenini yatağa oturturken derin bir oflamayı dudaklarının arasından serbest bırakarak konuştu.

"O zaman seninle okula geleceğim." dediğinde kaşlarımı anlamsızca çatarken bakışlarım ona gitmişti. "Bu imkansız, öğrenci kartın bile yok, benimle ancak okulun önüne kadar gelebilirsin." dediğimde elini alnına yaslayarak ovuşturmaya başlarken sakince gözlerini kapattı.