Uncertainty - KookMin [✓]

Bölüm 11; Kopan Bağın Sonu

+150 oy sınırı ve +300 yorum sınırı. Fic biraz daha büyüyünce oyları arttıracağım ama şimdilik böyle kalsın. Yarın yine görüşürüz jdkdjjd.
☄️

Utançtan başımı yastığa daha fazla gömerken hala çalmaya devam eden kapının sesini görmezden gelmeye çalıştım. Bugün kızgınlığımın 4. günüydü ve saat öğleni geçerken Jungkook odamın kapısını çalmaya başlamıştı.

Ben ise bu sabah erkenden kalkmıştım ve aklıma dolan utanç verici anılar beynimi ele geçirirken yataktan kalkıp Jungkook'un akşam kendimdeyim diye kilitlemediği kapıyı açıp kilit yerinde duran anahtarı almış ve içeriden kendimi kilitlemiştim.

Anahtar komidinin üzerinde dururken ağlamak ve sızlanmak arasında gidip geldim. Çok fazla utanıyordum ve kendimde onun yüzüne bakabilecek cesareti bulamıyordum.

"Hadi aç şu kapıyı artık, pembe kurt." dediğinde sesi sakindi ama bu kaçıncı bana seslenişiydi emin değildim. Neredeyse 15 dakikadır kapımı çalıp nazik bir dille beni çıkarmaya çalışıyordu ama ben sessizce onu  gitmesi için dua ediyordum. 

Jungkook'un sesi artık gelmediğinde başımı yavaşça yastıktan kaldırdım. Üstümdeki yorgana saha sıkı sarılıp yatakta oturur pozisyona geçtiğimde kapı koca bir gürültü çıkartarak sonuna kadar açılmıştı. 

Uzun saçları içeri girdiğinde hızlı hareket ettiği için sallanmaya devam ediyor, göğsü hızla inip kalkarken hızlıca odaya bakmıştı. Benim yatakta olduğumu görünce sinirli, kırmızı rengindeki gözleri beni hedefine aldı ve artık sakin olmayan sesiyle konuşmaya başladı.

"Güzellikle söylüyorken açmalıydın. Şu anda  bu soğuk varlık çok sinirli." dediğinde benim ona soğuk varlık dememe gönderme yaparak ve dişlerini sıkarak konuşmuştu.

Utançla gözlerimi, kırmızı gözlerinden kaçırırken kısıkça konuştum.

"Ama... Yaptıklarımdan dolayı çok utanıyorum." dediğimde adım sesleri duymuştum. Ayakları benim olduğum yere doğru gelirken yüzüne bakacak gücüm yoktu. 

Bir dizini yatağa koyup bir elini de çeneme getirip başımı yavaşça yukarı kaldırdığında kahverengiye dönmüş gözlerle sakince konuşmuştu.

"Bunu sen yapmadın, kurt tarafın yaptı." dediğinde gözleri gözlerime bakıyordu. Yanaklarımın yandığını hissettiğimde Jungkook elini çenemden çekip iki elini de yanan yanaklarıma koydu. Soğuk, iri elleri yanaklarıma değdiği anda geri çekilirken konuştu.

"Hormonlarının yavaşça düzelmesi gerekiyordu. Neden birdenbire böyle oldun ki?" dediğinde bu sefer ben sıcak ellerimi yanaklarıma bastırdım. Yanan yanaklarımın ateşi düşerken söylendim.

"Bence gayet iyiyim. Bir sorun yok." dediğinde gözlerini kısarak gözlerime baktı.

"Gözlerindeki sarılık gitti. Galiba artık dakikalık olacak, bu yüzden sorun olmaz ve 3 gün boyunca yaptıklarını çok utanıyorsan hafızandan silebilirsin. Konuyu açmayacağım, çünkü ben de hatalıydım. Sana söz vermiştim, sözümü tutamadım." dediğinde aceleyle başımı iki yana sallayıp konuştum.