sneak out // jaeyong

14

Taeyong anne ve babasının burada kalacağı için mutluluk doluydu.

Gece saatin üçüydü ve Taeyong sevinçten uyuyamıyordu.

Gerçekten onları özlemişti. Onların sıcak kucaklamalarını ve onu güldüren sohbetlerini çok özlemişti. Ailesiyle Dongyoung ile evlendikten sonra ikinci görüşmesiydi bu. Taeyong, Dongyoung ile evlendikten sonra onlardan ayrı kalmıştı.

Kalmak zorundaydı.

Ailesinin, girdiği durumu bilmemesini istiyordu. Onları üzmek istemiyordu.

Taeyong beyaz yataktan ayaklarını sarkıttığında Dongyoung yanında yoktu.
Bu biraz rahatlamasına sebep olmuştu.

Yatağı toplayıp anne babasının kaldığı odaya girdi. Gördüğü manzarayla kıkırdadı. Babası bacaklarını ve ellerini dışarıya çıkarmış horlayarak yatıyordu, annesi ise gözleri açık bir şekilde sabır duası okuyor gibi duruyordu.

Babasını sağlıklı görmek onu sevindiriyordu. Hemde çok.

"Anne..." dedi Taeyong hâlâ gülerken "Komik görünüyorsun"

Annesi ise ciddiyetini koruyordu. Babasından kurtulduğu gibi Taeyong'un oturmasını işaret etti.

"Seninle konuşacağız."

"Ne konuda?" Taeyong meraklanmıştı.

Annesinin yer yatağına otururken annesi ona hâlâ ciddiyetle bakıyordu. Kaşları ise hafif çatılmıştı.

"Taeyong, babandan saklayabilirsin." Annesi kesin bir tonla söyledi. Bu sırada kırmızı gözlüklerini takmıştı. "Ama benden asla."

Taeyong ayağa kalktığında annesi elini tutup kaçmasına izin vermedi.

"Ona baktığında gözlerinde sevgiyi göremiyorum. O da sana böyle bakmıyor."

Taeyong hemen söyledi. "Anne, biz kavga ettik bu yüzden de-"

Annesi susması için el işareti yaptı. "Sana ben yemem dedim, Taeyong"

Taeyong kafasını öne eğdi. "Anne" dedi annesine sarılarak. Şimdi minik bir bebeği andırıyordu.

"Bana, bana zaman ver tamam mı?"

Annesi oğlunun sarılışına karşılık vermezken söyledi. "Zamanın yok Taeyong, ya şimdi bana söylersin ya da ben kendi yöntemlerim ile bulurum."

Taeyong mırıldandı. "Özür dilerim anne ben, ben yapamam"

"Pekâlâ" dedi annesi. "O zaman öğrenmek bana kaldı."

Ve Taeyong biliyordu ki annesi eninde sonunda öğrenecekti.

🌸🌸🌸

Jaehyun sabah yedide kurduğu alarmla değil, Dongyoung'un bıraktığı ses mesajıyla uyanmıştı. "Dün yarım kalan işimizi bitiremedik, evimde seni bekliyor olacağım"

Jaehyun telefonu kapattığında yarım saat sonra Dongyoung'un dairesine varmıştı.

Zile bastıktan sonra bir süre bekledi. Emin olamayıp tekrar bastığında önüne çıkan yüz ile dudakları aralandı.

Saçları yeni uykudan kalktığı için karışmış ve çok şirin bir görüntü oluşturmuştu. Üstünde tek parça olarak bol pembe bir pijama vardı. Altında pürüzsüz bacaklardan başka görünen bir şey yoktu. Jaehyun midesi kasılırken Taeyong ise uykulu gözlerini ovuşturmuştu.