Kader bir yerde ördüğü ağlarını koparmıştı. Genç adam avuçladığı toprağa baktı. İçinde dayanılmaz bir acı yeşermiş, dallarını tüm kalbine sarmıştı. Sıcak nefesi dudaklarından dökülürken, geride büyük bir buhran bırakıyordu. İç çekişlerle geçmeyecek acı, artık onun oksijeniydi.
"Herşeyimi kaybettim," dedi avuçladığı toprağı parmaklarıyla ağır ağır dökerken. Sesi enkazın altında kalmış bir bedenden çıkmıştı sanki. Ellerini birbirine sürtüp kalan toprağı da yerine iade etti. Yanında getirdiği şişenin kapağını açıp, ektiği çiçeklerin üzerine ağır ağır dökerken, bir yandan da mezar taşını okşadı.
"Bir kez olsun görmeyi çok isterdim," diye fısıldadı acıyla. "Son da olsa bir kez görmek isterdim."
Hayal kırıkları gözüne batmış, o asla yıkılmaz denen tahtı sarsılmıştı. En son ne zaman ağladığını bile hatırlamayan bu adam, bir çocuk gibi gözyaşı döktü.
Toprak ıslandı.
Yeryüzü bir kez daha ölümü andı.
{Görüşmek üzere...}
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HERCAİ (+18)
Ficción GeneralAyağımda açılması imkansız bir pranga, kollarım zincirlerle sarılmış, ben özgürlüğe aşık onlar kilitlere. Bir kuş gibi yuvamdan uçmaya hazırlandığım her saniyede bir kafes daha. Aşılması zor bir yol, uçması zor bir dağ. Gittiğim yollarda çiviler, gö...
