BÖLÜM 2
"KRİZ"
"Geldiğinde odayı bal dök yala yapacaksın" annem odaya dökülen tüylerin kahrını çekiyordu. Şikayetlenmesine gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.
Eğer gülersem fırça yiyebilirdim. Çantamın fermuarını gürültüyle çekip elime uzattı.
"Onaylama cümlesi duyamadım" gözlerini kıstığında uzattığı siyah çantamı elime alıp sırtıma taktım.
"Tamam anne, temizlerim" annemin yüzü rahatlıkla aydınlanırken yutkundum.
"Astım ilacımı koydun mu anne?" kafasını olumlu anlamda sallarken gözlerindeki endişe kırıntılarına şahit olmuştum. Küçükken gördüğüm cinayetten sonra ilk krizimle tanışmıştım.
"Küçük kız genç adamın ardından bakakalmıştı. Nasıl kadını öldürüp ardında bırakabilmişti? Kızın nefesi kesikleşmeye başlarken küçük elleri pencere mermerinden ayrıldı.
Küçük bedeni sendelerken düşmemek için zar zor yatağının kenarına tutunup yavaşça yere oturdu. Neden nefes alamadığını bilmiyordu.
Tek bildiği canının çok yandığıydı. Gözlerinden süzülen damlalar ardında tuzlu bir tat bırakırken gözleri bulanıklaşmaya minik bedeni yavaş yavaş titremeye başladı.
Zar zor kapının açıldığını ve annesinin şaşkınlıkla büyüyen gözlerini görebilmişti. Annesi şaşkınlığını atlatıp küçük kızının yanına çöktü.
Ellerini kızının yüzüne koydu. Kız annesinin söylediklerini duyamıyordu. Gözleri yavaş yavaş kapanırken tek hatırladığı annesinin kokusuydu."
Her zaman astım olduğuma inanmışlardı. Oysaki bir cinayete şahit olduğumu benden başka kimse bilmiyordu.
Dün aynı şeyi bir daha yaşamıştım. Gözlerimin önüne gelen görüntüler gece uyumama izin vermemişti.
Annemin bendeki anormalliği fark etmemesi için zar zor gülümseyip paltomu giydim. Siyah çantamı da sırtıma takıp bedenimi evden dışarı attım.
Tenime değen rüzgar titrememe sebep olurken, derin bir nefes alıp aydınlık gökyüzüne baktım. Arkamı yavaşça dönüp kapıya yaslanan anneme gülümsedim.
"Arkadaşlar edin kendine...biliyorsun yeniyiz burada" annemin cümlesine karşılık kafamı sallamakla yetinmiştim. Önüme dönüp yavaşça kaldırıma adımladım.
___
Bakışlarım tamamen yerde kantine doğru ilerliyordum. Daha ilk derste olmama rağmen kurt gibi acıkmıştım. Yutkunup tam bakışlarımı kaldıracağım sırada göğsümde hissettiğim sıcaklıkla inledim.
"Ayyy ! Çok özür dilerim " gömleği üzerimden silkeleyip içime üflüyordum fena halde canım yanıyordu. Kahveyi üstüme döken siyah saçlı kız eline aldığı peçeteyle üzerimi silmeye çalışıyordu.
"Allahım ben gerçekten çok özür dilerim" elindeki peçete kirlendiğinde yenisini alıp tekrar temizlemeye çalıştı.
"Tamam endişelenecek bir şey yok",dedim dişlerimi sıkarak. Kız mahcup bir ifadeyle gözlerime baktığında elindeki buruşmuş peçeteyi elinden alıp gömleğimi silmeye çalıştım.
Siyah giydiğim için şükretmeliydim. Her ne kadar kahve kokacak olsam da kahve izi belli olmuyordu.
"Gömleğin de mahvoldu" kız dudaklarını büzdüğünde gülümsedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
αнєηк "υуυм" •Tamamlandı•
Fiksi Remaja"Seni tam 22 dakikadır öpmüyorum." Dudaklarım aralanırken ne diyeceğimi bilemedim. Gerçekten saymış mıydı bunu? Bakışlarındaki ciddiyet ortadaydı. "Şaka yapıyorsun" kısık gülümsememi sadece ikimiz duyabilmiştik. "Saydın mı bunu cidden?" dedim şaşkın...
