SİLVER ☘️ Liskook

☘️38☘️(Final)

Seul, 03:08 (2 ay sonra)

Lalisanın anlatımın'dan...

Gözlerimi, karnımda duyduğum büyük bir sancı ile açmış ve bir süre nefes alamamıştım.Elimi,jungkook un omzuna koyup güçlü bir biçimde sarstığımda homurdanarak sağa sola dönmüştü.

"Jungkook! uyan!" diye bağırdığımda en sonunda uyanmış ve yatakta tek kolunun üzerinde durarak bana bakmıştı. "Neyin var ne oldu?!"

"B-bebek!" dediğimde o, gözlerini büyültmüş ve hızla ayağa kalkıp dolabından bir ceket ile ayakkabı giymiş ve hızla yanıma gelip örtüyü açmıştı.

Örtüde hafif bir ıslaklık vardı.. suyum gelmişti ve her an doğurabilirdim. O, hızla beni kucağına alıp koşmaya başladığında kollarımı sıkıca boynuna dolamış derin nefesler alıyordum.

Jungkook, kapının yanındaki kaseden araba anahtarını aldığı gibi hızla kapıyı açtı ve aynı hızda arabanın açma düğmesine basıp, arabayı açtı ve ilk önce beni ön koltuğa oturttu sonra kendiside sürücü koltuğuna binip, arabayı çalıştırdı.

"Sakin ol, nefes al nefes ver." dedi saçlarımı okşayıp arabayı daha hızlı sürmeye başlarken. Derin derin nefesler alırken, kafamı geriye yasladım ve dudaklarımı ısırıp, elimi karnıma koydum.

Kasılmalarım gerçekleşiyordu ve ben, o kadar zorlanıyordum ki..

"Geçti.. güzelim, sakin ol lütfen birkaç dakika sonra herşey bitecek." derin derin nefesler alırken, kasılmadan dolayı bedenim öne doğru gerilmiş ve ağzımdan bir inilti kopmuştu. "Sakin.." diye mırıldandı.

Araba, hastanenin önünde durduğunda hızla arabadan indi ve benim kapımı açarak beni kucağına alıp "Sedye!" diye bağırmaya başladı. Hemşireler, sedye ile uzaktan görünürken, doktorumuz bayan kim'de koridordan koşarak yanımıza gelmişti.

Jungkook beni, yavaşca sedyeye yatırdığında hemşire, "Efendim normal doğum mu yoksa sezeryan mı?" diye sorduğunda bayan kim "Sezeryan için vaktimiz yok kasılmalar çoktan gerçekleşmiş bile, normal doğum."

Tanrım, neden hep korktuğum şeyler başıma geliyor ki?

Derin derin nefesler alırken, jungkook'un elini dahada sıkmış ve bedenim yay misali gerilmişti. "Hızlı olun! ve bay jeon sizde ameliyathanaye girin karınızı sakinleştirmeniz gerek." dediğinde doktor o, kafasını salladı ve bizimle beraber koşmaya başladı.

Ameliyathaneye girdiğimizde, saçlarım toplanmış ve saçlarıma bone takılmıştı ve üzerime ek olarak hastane önlüğü giydirilmişti. Jungkookun ise benden tek farkı, hastane maskesi takıyor oluşuydu.

"Şimdi lisa, senden derin nefesler almanı ve güçlü bir şekilde ıkınmanı istiyorum." kafamı olumlu anlamda sallarken, alnımdan terler akıyordu.

"Ikın." dediğinde doktor dişlerimi birbirine bastırarak ıkınmış ve üst bedenim havalanmıştı. "Sakin ol güzelim.. geçecek merak etme." dedi elimi güç vermek amacı ile sıkıp gülümserken. "Tekrar!" dediğinde doktor tekrar güçlü bir şekilde ıkınmıştım.

Dudaklarımı dişlediğim an, ağzıma metalik kan tadı karışmıştı. "Yapabilirsin güzelim.." dedi jungkook boneye sarılı saçlarıma dokunarak. Tekrar ıkındığımda bedenim yukarıya doğru kalkmış ve ben, güçsüz düşmeye başlamıştım.

"Hadi lalisa! çok az kaldı!" dediğinde doktor son kez, güçlü bir şekilde ıkınmış ve bedenim geriye doğru düştüğünde, bir bebeğin ağlama sesi kulaklarıma dolmuştu.

Ve ben o an, bayılmıştım. Son duyduğum ses ise, "Lalisa!" olmuştu.

___________________________________________________