♥Unicode♥
နံနက်ခင်းနေရောင်ခြည်နဲ့အတူ နားထင်နှစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့ဖိရင်း နိုးထလာပြီး အခန်းအပြင်အဆင်ကိုကြည့်ကာ ဘေးကိုလှည့်လိုက်တော့
"OMG...😱"
အံ့အားသင့်စွာ ပြူးကျယ်လာသောမျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေခိုက်
"Fuck ဟ.... လန့်တာ...."
နိုးနိုးချင်း Jiji ကိုမြင်လိုက်ရတော့ ခုန်ထမိသည်အထိ လန့်သွားခဲ့သည်။
"Ji....Jiji.... က.... ဘယ်လိုလုပ် ကိုယ့်အခန်းထဲ...."
စကားပြောနေရင်း အခန်းထဲကိုမျက်လုံးဝေ့ကြည့်တော့ သေချာသည် ဒါကျွန်တော့်အခန်းမဟုတ် အပြင်အဆင်ကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် hotel ကိုရောက်နေမှန်းသိလိုက်ရသည်။
"Oppa...ကဘယ်လိုလုပ်...."
ထိုစဥ် တံခါးဖွင့်သံကြား၍ လှည့်ကြည့်မိတော့ မိသားစုတွေစုံစုံလင်လင်
"ဟား....သေလိုက်ပါတော့"
ကိုယ့်နဖူးကိုယ်ပြန်ရိုက်ကာကျိန်ဆဲနေစဥ်
"သားကြီး....မင်းဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ....omma တို့ကိုဖွင့်ပြောတော့ omma တို့ကသဘောမတူမှာစိုးလို့လား"
"Omma ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"ခုမင်းလုပ်လိုက်တဲ့ပုံကနှစ်ဖက်မိဘတွေမျက်နှာပျက်စရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ"
"omma တို့ထင်သလိုမဟုတ်ဘူး"
"ဟုတ်တယ် အန်တီတို့ထင်သလိုမဟုတ်ပါဘူး omma... "
"ဘယ်မလဲ Jungkook "
အခြေအနေအရပ်ရပ်ကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် Kook လက်ချက်မှန်း ခန့်မှန်းမိသည် ညက jiji လဲအတော်မူးနေတာကို ကျွန်တော်သိသည် ကျွန်တော်လဲအတော်သောက်ထားသည် လမ်းဘယ်လိုရှောက်ရမှန်းပင်မသိ အဲ့လိုအခြေနေနဲ့ ဟိုတယ်ရောက်လာဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင် အသောက်နည်းတာဆိုလို့ Kook တစ်ယောက်ထဲရှိသည် သူသိပ်မသောက်တာကိုသတိထားမိသည် သူ့လက်ချက်မှမဟုတ်ရင် ဟိုတယ်ထိရောက်နိုင်စရာမရှိ
"ဘာလုပ်မလို့လဲ သားငယ်ကဟိုဘက်ခန်းမှာ"
"omma ဒါ Kook တမင်ယုတ်မာတာ"
