♥Unicode♥
"Jiji....."
အခန်းရှေ့ကအသံကြောင့် ကြောင်အအနဲ့ အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်ပြီး
"O... Oppa... ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
အခန်းထဲထိလိုက်ဝင်လာကာ
"ခုထိအဝတ်မလဲရသေးဘူးလား ဒီနေ့မင်္ဂလာဝတ်စုံသွားကြည့်ရမှာလေ အမေကမပြောထားဘူးလား"
"အ....အမေ"
"အင်းလေ...ဪ....အန်တီကအမေပဲခေါ်ဆိုလို့"
မသိရင် ကိုယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့လက်ထပ်ရမယ့်သူလို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြောနေတဲ့ oppa ကိုကြည့်ပြီး
"oppa... Jiji ရှေ့မှာတော့ ဟန်ဆောင်စရာမလိုပါဘူး အရင်လိုပဲပြောပါ"
"ကိုယ်လဲ အရင်လိုပဲပြောတာပဲ Jiji သာစိတ်လျှော့ပြီး ကိုယ့်ကိုအရင်လိုပဲဆက်ဆံရင်ရပြီ"
"အင်း"
" အဝတ်လဲတော့ ကိုယ်အောက်မှာစောင့်နေမယ်"
သူအောက်ထပ်ဆင်းသွားမှ အဝတ်ကဗျာကယာလဲကာ ထွက်လာခဲ့သည်
အောက်ရောက်တော့ omma တို့နဲ့ပွဲကျနေတဲ့ ဘေးတစ်စောင်းမြင်နေရတဲ့သူ့မျက်နှာချောချောကိုသတိလက်လွှတ်ငေးကြည့်နေမိသည်
"ကဲ...သမီးလေးလဲပြီးလာပြီ သွားကြစို့"
Omma ရယ် oppa ရယ် oppa's omma ရယ် Kook ကတော့ဘယ်တွေပျောက်နေမှန်းမသိ Appa ကတော့အလုပ်ကိစ္စနဲ့မလိုက်အား
မင်္ဂလာဝတ်စုံဆိုင်ရောက်တော့ တစ်ထည်ပြီးတစ်ထည်လဲဝတ်ခိုင်းနေတာကြောင့်စိတ်ညစ်လှသည်ဟိုဟာလဲမကြိုက် ဒီဟာလဲမကြိုက်ဟိုအင်္ကျီကပေါ်လွန်းတယ် ဒီအင်္ကျီက ရိုးလွန်းတယ်အမျိုးမျိုးမှတ်ချက်တွေနဲ့ဇီဇာကြောင်လွန်းတဲ့ oppa အမေကြောင့် စိတ်တွေညစ်ညူးပြီး သက်ပြင်းချကာ
"omma.... ဒါနောက်ဆုံးတစ်ထည်ပဲ သဘောကောကျလား"
"perfect အမေလိုချင်တာဒါမျိုး သားကြည့်စမ်း Jiji လေးဘယ်လောက်လှလဲ"
မချစ်ဘဲလက်ထပ်တယ်ဆိုရင်တောင် ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဘက်ကပေးတဲ့မှတ်ချက်တော့လိုချင်မိသည် oppa ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မှ စိတ်ထဲပျော်သလိုရှိကာ နေသာထိုင်သာရှိသွားသည်
