«Αυτό είναι πολύ καλό νέο.
Χαίρομαι για εσάς», χαμογελάω στον Logan, που μετά από σχεδόν έναν χρόνο θα γνωρίσει τους γονείς της Veronica.
Το πάνε σοβαρά και του αξίζει μια καλή κοπέλα που τον αγαπάει για αυτό που είναι.
«Εσύ είσαι εντάξει;», σμίγει τα φρύδια του και στιβω στον κεντρικό. Ευτυχώς σήμερα κάνουμε περιπολία και τα πράγματα είναι ήρεμα τις τελευταίες εβδομάδες.
«Μια χαρά. Χαίρομαι που ο Adam δεν θα είναι ο συνεργάτης μου για λίγο. Νομίζω πως χρειάζεται ένα διάλειμμα. Δεν είναι ο εαυτός του πλέον», εξηγώ ξέροντας πως το να συνεργαζόμαστε μαζί δεν δούλευε και δεν θα δουλέψει ποτέ για όσο τρέφει συναισθήματα για εμένα.
Ο Logan καθαρίζει διακριτικά τον λαιμό του. «Εννοώ με το θέμα του Cameron», εξηγεί αμήχανος και κουνάει τα χέρια του.
Στο άκουσμα του ονόματος του χάνω τον έλεγχο του αμαξιού και σχεδόν τρακαρω σε ένα δέντρο, μα σταματάω απότομα λίγα εκατοστά πριν την συντριβή.
Μένω για κάποια δευτερόλεπτα παγωμένη, το ίδιο και ο Logan λόγω του σοκ.
«Συγγνώμη», κλαψουριζω αφού συνειδητοποιώ πως παραλίγο να μας σκοτώσω εξαιτίας της αναφοράς του ονόματος του.
Ο Logan ακουμπάει φιλικά τον ώμο.
«Εγω είμαι αυτός που πρέπει να ζητήσει συγγνώμη. Δεν θα ξανά αναφέρω το όνομα του, εντάξει;», με παρηγορεί και γνέφω θετικά παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.
Θα μπορούσαμε να είχαμε πεθάνει.
Έχω να δω τον Cameron από τότε που αφέθηκε ελεύθερος. Σχεδόν τέσσερις εβδομάδες. Ένας μήνας είναι αρκετός για να τον ξεχάσω, όμως δυστυχώς δεν μπορώ, άσχετα αν λέω στους συναδέλφους μου το ακριβώς αντίθετο.
«Εδώ κέντρο, όλες οι διαθέσιμες μονάδες στο Δημοτικό Στάδιο Περιστερίου. Έπεσαν μολότοφ και πυροβολισμοί, εννιά νεκροί και αρκετοί τραυματίες».
«Επαναλαμβάνω, Δημοτικό Στάδιο Περιστερίου. Όλες οι διαθέσιμες μονάδες εκεί», επαναλαμβάνει ο αρχηγός από τον ασύρματο και απευθείας ξενικώ το περιπολικό.
«Μονάδα δώδεκα, λαμβάνεις;»
«Μονάδα δώδεκα, λαμβάνει».
«Ασφαλιστε την περιοχή. Κανένας δεν μπαίνει και κανένας δεν βγαίνει από το γήπεδο».
«Ελήφθη».
Δεν αργούμε πολύ να φτάσουμε στο γήπεδο μιας και ήμασταν μόλις έξι λεπτά μακριά. Βγαίνουμε απο το περιπολικό και η αστυνομία καθώς και τα ασθενοφόρα έχουν ήδη έρθει.
YOU ARE READING
Follow the laws
Fanfiction«Ονομάζομαι Cameron Dixon», τα μάτια του συναντούν τα δικά μου. «Με θυμάσαι, έτσι δεν είναι Lexi;» «Lexi Arden;», συνεχίζει, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο του. Δεν είναι δυνατόν. Τα χέρια και ο λαιμός του είναι γεμάτα τατουάζ, συμπε...
