Τους ακούω να μιλούν διαρκώς μα δεν μπορώ να ακούσω τι λένε. Έχουν μαζευτεί όλοι τους σε έναν κύκλο και συζητούν ψιθυριστά, τι σκοπεύουν να κάνουμε με εμένα και την Lexi υποθέτω.
«Ακούς τι λένε;», ψιθυρίζει και έρχεται δίπλα μου. Φέρνει το κεφάλι της κοντά στο δικό μου και γυρίζει προς το μέρος μου. Η αναισθησία έχει σχεδόν εξασθενήσει από τον οργανισμό της και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό.
«Οχι. Όχι δεν ακούω», κουνάω αργά το κεφάλι μου απογοητευμένος που η ακοή μου δεν βοηθάει καθόλου.
Ίσως φταίνε οι μπουνιές του Colton.
Το κεφάλι μου γυρίζει και τα αυτιά μου βουιζουν για τα καλά. Ο πόνος στα πλευρά μου είναι υποφερτός όταν δεν κουνιέμαι, μα δεν ξέρω πως θα πάρω την Lexi απο εδώ στην κατάσταση που βρίσκομαι.
Τους μπάτσους τους ξεχνάω, έχω πάρει απόφαση πως δεν θα τους μπλέξω. Γνωρίζω πως τα πράγματα είναι σοβαρά, όμως όσο ο Aaron δεν γνωρίζει τίποτα για εμένα και τη Lexi, ήμαστε έναν βαθμό πιο ασφαλής.
«Τι θα κάνουμε; Δεν μπορούμε να μείνουμε εδώ για πάντα», ψιθυρίζει στο αυτί μου και γυρίζω να την κοιτάξω.
Αγνοώ τα λόγια που λέει για να βγούμε έξω και εστιάζω στην πληγή στο κούτελο της.
«Πονάει πολύ;», την ρωτάω ακουμπώντας απαλά την πληγή της, για να δω αν έχει πρηστεί περισσότερο από την τελευταία φορά που το έλεγξα.
«Ε, όχι», κουνάει αρνητικά το κεφάλι της και αποφεύγει τα μάτια μου.
«Ναι, με έπεισες», λέω σαρκαστικά.
Φαίνεται πως έχει πρηστεί πολύ γύρω από την πληγή, η οποία χρειάζεται επειγόντως ράμματα. Το αίμα έχει ξεραθεί, τουλάχιστον δεν τρέχει άλλο.
«Η πληγή μου δεν είναι τίποτα σε σχέση με τις δικές σου», ψιθυρίζει εστιάζοντας στα μάτια μου.
Δαγκώνει ασυναίσθητα τα χείλια της και πλησιάζει απαλά το χέρι της στην άκρη της μπλούζας μου, μα το χέρι μου την σταματήσει. «Δεν χρειάζεται».
«Χρειάζεται», επιμένει αγνοώντας το χέρι μου που βρίσκεται πάνω στο δικό της και σηκώνει ελαφρά την μπλούζα μου.
Τα μάτια της ανοίγουν διάπλατα μόλις αντικρίζει το στομάχι μου και φέρνει την παλάμη της στο στόμα της για να μην ουρλιάξει.
«Δεν παίζει να είναι τόσο άσχημα», γελάω και σηκώνω ελαφρά τον κορμό μου για να δω κι εγώ.
Ίσως έκανα λάθος. Όλο μου το στομάχι, τα πλευρά μου και το στήθος μου είναι γεμάτος κοκκινίλες, μώλωπες και σημάδια.
KAMU SEDANG MEMBACA
Follow the laws
Fiksi Penggemar«Ονομάζομαι Cameron Dixon», τα μάτια του συναντούν τα δικά μου. «Με θυμάσαι, έτσι δεν είναι Lexi;» «Lexi Arden;», συνεχίζει, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο του. Δεν είναι δυνατόν. Τα χέρια και ο λαιμός του είναι γεμάτα τατουάζ, συμπε...
