«Άντε ρε αρχίδι, τόση ώρα περιμένω έξω, τι στον πούτσο έκανες;», ακούω ξανά την ειρωνική φωνή του Aaron.
Πασχίζω ειλικρινά να μην βγω έξω για να τον συλλάβω, διότι ο Cameron πριν με κλειδώσει εδώ μέσα μου είπε πως αν δεν φωνάξω και δεν με πάρει χαμπάρι ο Aaron θα μου εξηγήσει τα πάντα, οπότε δεν το διακινδυνεύω.
Δεν θα χάσω την ίσως μοναδική ευκαιρία στο να μάθω τι σκατά μου κρύβει.
Μα το γεγονός του ότι ο Cameron τον έχει φέρει στο ίδιο του το σπίτι με βάζει σε σκέψεις. Πήγε να μας σκοτώσεις και υπάρχει αυτή η οικειότητα μεταξύ τους;
Δεν καταλαβαίνω.
«Ελα σκάσε σου είπα ήμουν στο μπάνιο», γρυλίζει.
Βάζω το μάτι μου στην κλειδαρότρυπα και σαν ο Cameron ήξερε πως τον κοιτάζω γνέφει αρνητικά σε εμένα σαν να μου λέει πήγαινε κάτω και γυρίζει πλάτη.
Ξεροκαταπίνω μα δεν σταματάω να τους κοιτάζω.
«Θα ορκιζομουν ότι μου μυρίζει γυναικεία κολόνια», σχολιάζει ο Aaron και τα μάτια του πέφτουν κατευθείαν στην αποθήκη που βρίσκομαι.
Γουρλώνω τα μάτια μου τρομαγμένη και κατεβαίνω όσο πιο αθόρυβα μπορώ τα σκαλοπάτια.
Γαμώτο, είναι ξύλινα και τρίζουν.
«Τι λες ρε; Ξεκόλλα», ακούγεται η φωνή του Cameron πάνω στα βήματα μου. Μάλλον άκουσε το τρίξιμο και μίλησε πάνω στην φωνή μου για να μην ακουστεί ο θόρυβος που έκανα.
Μα ο Aaron συνεχίζει να πλησιάζει την αποθήκη, καθώς τα βήματα του ακούγονται όλο και πιο κοντά μου.
Κρύβομαι αμέσως στην μοναδική κρυψώνα που προλαβαίνω αυτήν την στιγμή, πίσω από μια ντουλάπα με ράφια, γεμάτη βαράκια.
Η πόρτα τελικά ανοίγει και μένω παγωμένη στη θέση μου. «Είσαι μαλάκας ρε; Τι πιστεύεις ότι έχω καμία γκόμενα εδώ κάτω;», γρυλίζει ο Cameron και κουνάει τον ώμο του Aaron για να μην κατέβει τα σκαλιά.
Ο Cameron στέκεται ακριβώς από πίσω του, ένα σκαλί πιο πάνω από τον Aaron, ο οποίος εξετάζει γύρω γύρω τον χώρο, προσπαθώντας μάλλον να εντοπίσει κάτι, ή κάποιον.
«Τώρα είμαι σίγουρος ότι μου μυρίζει γυναικεία κολόνια», αναφωνεί σίγουρος.
Ο Cameron έχει καταλάβει σίγουρα που βρίσκομαι καθώς με κοιτάζει εκνευρισμένος, έχει υψώσει υπερβολικά το κεφάλι του και με καίει με το βλέμμα του.
Εγώ έχω κολλήσει ακριβώς πάνω στην βιβλιοθήκη και προσπαθώ να μην αναπνέω βαριά, διότι ο οποιοσδήποτε ήχος εδώ κάτω ακούγεται.
YOU ARE READING
Follow the laws
Fanfiction«Ονομάζομαι Cameron Dixon», τα μάτια του συναντούν τα δικά μου. «Με θυμάσαι, έτσι δεν είναι Lexi;» «Lexi Arden;», συνεχίζει, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο του. Δεν είναι δυνατόν. Τα χέρια και ο λαιμός του είναι γεμάτα τατουάζ, συμπε...
