f o r t y - e i g h t

917 95 52
                                    

C a m e r o n

Μπαίνω μέσα σε ένα μπάρ αγνοώντας τα βλέμματα όλων που έχουν πέσει πάνω μου. Μια γυναίκα πίσω από το μπαρ με καλωσορίζει ευγενικά, προσπαθώντας να κρύψει τον τρόμο από το πρόσωπο της, μα εγώ τον βλέπω. Είναι τρομοκρατημένη. Ίσως νομίζει ότι είμαι εγκληματίας. Δεν την αδικώ, η τωρινή εμφανιση μου αυτό δείχνει. Ττην αγνοώ και αυτή προχωρώντας προς το μπάνιο.

Η ώρα είναι τέσσερις το βράδυ. Ανοίγω την πόρτα του μπάνιου, μη βλέποντας καν αν είναι οι αντρικές τουαλέτες. Το τελευταίο που με νοιάζει αυτήν την στιγμή είναι αυτό, γαμώτο.

Πετάω το κινητό μου στο πάγκο δίπλα στην βρύση. Ρίχνω ζεστό νερό στο πρόσωπο μου. Το αίμα στάζει στην βρύση και κατρακυλάει μέσα στον νιπτήρα.

Οι πληγές του προσώπου μου τσούζουν και μόλις με παρατηρώ καλύτερα, αντιλαμβάνομαι πως το φρύδι μου χρειάζεται ράμματα. Το μάτι μου είναι μαυρισμένο και έχει κλείσει από το πρήξιμο, ενώ δεν σταματώ να φτύνω αίμα.

Διάολε, τι στο πούτσο;

Μια πόρτα από δίπλα μου ανοίγει και στρέφω αδιάφορος το βλέμμα μου προς τα εκεί.

Μια κοπέλα γύρω στα είκοσι βγαίνει από το μπάνιο. Στρώνει καλύτερα το μικροσκοπικό μαύρο φόρεμα της και προχωράει προς το μέρος μου.

Μου χαμογελάει και γυρνάω ευθεία το προσωπικά μου, μακριά από το βλέμμα της.

«Ξέρεις ότι είσαι στις γυναικείες τουαλέτες, σωστά;», γελάει ελαφρά πλησιάζοντας την βρύση. Παρατηρεί τα αίματα και μετά στρέφει το παραξενεμένο βλέμμα της σε εμένα.

Εκνευρίζομαι και κοιτάζω αλλού.
«Για την ακρίβεια όχι, δεν το ήξερα», μουρμουρίζω αδιάφορος.

Ανοίγει την βρύση και πλένει τα χέρια της. «Ουάου, πως χτύπησες τόσο άσχημα;», απορεί όταν πλησιάζει προς το μέρος μου. Τα τακούνια της ηχούν στο δάπεδο και ο ήχος με εκνευρίζει υπερβολικά πολύ.

Την κοιτάζω παγερά και προχωράω προς την πόρτα, μα το χέρι της με τραβάει και πάλι πίσω.

«Παράτα με!», ανταπαντάω κοφτά, αρπάζοντας το χέρι μου από πάνω της.

Εκείνη με αγνοεί. Τεντώνει το σώμα της και κόβει λίγο χαρτί φέρνοντας το στο στόμα μου. «Αιμοραγείς», ψιθυρίζει ναζιαρικα, πιέζοντας απαλά το χαρτί στην άκρη των χειλιών μου.

Πιάνω με δύναμη τον καρπό της ξένης κοπέλας και αυτή αφήνει ένα επιφώνημα ξαφνιασμού, μα δεν κάνει κίνηση να απομακρυνθεί από πάνω μου.
Σχεδόν με έχει καβαλήσει και αρχίζει να με κουράζει η συμπεριφορά της.

Follow the lawsOù les histoires vivent. Découvrez maintenant