Follow the laws

f i f t y - t h r e e

C a m e r o n

Οδηγάω και ταυτόχρονα πληκτρολογώ τον αριθμό του Christian. Χτυπάει για κάποια δευτερόλεπτα και ύστερα το σηκώνει.

«Γιατί στο διάολο το είπες στην Lexi; Έπρεπε να το μάθαινε από εμένα, όχι από έναν τρίτο!», φωνάζω στο ακουστικό, πραγματικά εκνευρισμένος με την συμπεριφορά του.

Θα της το έλεγα σήμερα το πρωί. Ή και όχι. Δεν ξέρω. Ήταν δική μου επιλογή όπως και να χει. Δεν είχε κανένα δικαίωμα να μιλήσει για αυτό στην Lexi.

«Σορρυ ρε φίλε, φαντάστηκα ότι θα της το είχες πει ήδη. Δεν είχα κακή πρόθεση. Το ξέρεις!».

Ναι, το ξέρω γαμώτο. Αλλά ήδη δεν ήμασταν στα καλύτερα μας. Και με τις ηλίθιες επιθυμίες που έχει ο 'Troy' όλα γίνονται πιο περίπλοκα.

Όλα για εκείνη τα κάνω, εξάλλου.

Θα με μισούσε αν μάθαινε που έχω μπλέξει, μα προτιμώ να με μισεί και να είναι ασφαλής, παρά το αντίθετο.

«Είσαι μαλάκας, γαμώτο. Απλά μην αναφέρεις τίποτα για εμένα σε εκείνη. Για την ακρίβεια, μην της ξανά μιλήσεις!», τον προειδοποιώ ενοχλημένος που μίλησαν.

Ξέρω ότι ποτέ δεν θα έκανε κίνηση να την πέσει στην Lexi και ούτε η Lexi θα τον φλέρταρε, αλλά ο Christian είναι εμφανίσιμος οπότε δεν μπορώ να ξέρω αν θα την έλκυε.

Ο Christian γελάει. «Δεν θα της την έπεφτα ποτέ, ηλίθιε», με επιπλήττει και σταματάω το αμάξι μου μπροστά από την αποθήκη που μου είπε ο 'Troy' να πάω.

«Αυτο έλειπε!», απαντάω δυνατά. «Πρέπει να κλείσω. Τα λέμε», μουρμουρίζω γρήγορα και του κλείνω το τηλέφωνο πριν προλάβει να πει το οτιδήποτε.

Βγαίνω από το αμάξι και παρατηρώ τον χώρο. Όσο περνούν οι ημέρες, τόσο πιο απόμακρες περιοχές επιλέγει για να παραλάβω τα πακέτα.

Κουτσαίνω το ηλίθιο πόδι μου και προχωράω προς την αποθήκη. Σκέφτομαι λίγο και αντί να χτυπήσω, μπαίνω έτσι μέσα.

Το βλέμμα μου πέφτει αμέσως πάνω σε έναν καστανομαλλη να στέκεται πάνω σε ένα ξύλινο τραπέζι και σημειώνει κάτι χαρτιά.

Τουλάχιστον είναι μόνος. Δεν θα μπορούσα να παλέψω με εφτά άτομα, ξέροντας πως δεν τα κατάφερα την προηγούμενη φορά και με έκλεισαν σε εκείνο το ηλίθιο κελί.

Δεν ξέρω τι ήταν χειρότερο, ο καταψύκτης που με κλείδωνε ο πατέρας μου, ή εκείνο το μικροσκοπικό κελί; Και τα δύο ήταν άθλια.