L e x i
Το μυαλό μου δεν σταματάει να γυρίζει. Γιατί στο διάολο να διακινεί ο Cameron μεθ; Και… όταν είπε ότι πρέπει να τηρήσει κάποιες υποσχέσεις, τί εννοούσε άραγε;
Το περιπολικό σταματάει και εγώ και o Adam βγαίνουμε έξω. Ο αέρας είναι παγωμένος και χτυπάει το πρόσωπο μου, το σώμα μου σχεδόν ανατριχιάζει.
«Μονάδα εφτά λαμβάνεις; Θυμάστε όλοι το σχέδιο;», ακούγεται η σιγανή φωνή του Αρχηγού από τον ασύρματο. Εγώ με τον Adam κοιταζομαστε μεταξύ μας και γνέφει θετικά.
«Μονάδα εφτά λαμβάνει, όλοι γνωρίζουμε το σχέδιο», του απαντάω, εξίσου σιγανά.
Γυρίζω το κεφάλι μου για να παρατηρήσω καλύτερα το περιβάλλον που βρισκόμαστε. Το μόνο που υπάρχει σε αυτόν τον εγκαταλειμένο χώρο είναι μια σχετικά μεγάλη αποθήκη, χτισμένη ακριβώς απέναντι από το χωράφι.
«Μπαίνουμε μέσα. Να είστε σε ετοιμότητα», ψιθυρίζει ο Adam στον ασύρματο και αφού με κοιτάξει στιγμιαία, ανοίγει σιγανά την πόρτα.
Ο χωρίς εδώ μέσα έχει πολλά ξύλινα κουτιά σε σειρά, ενώ μπορώ να διακρίνω από την θέση μου τουλάχιστον τέσσερις οπλισμένους άντρες.
Εγώ και ο Adam κρυβόμαστε πίσω από ένα τεράστιο κουτί, προσπαθώντας να μην κάνουμε την παρουσία μας αισθητή στον χώρο. Όχι ακόμη τουλάχιστον.
Γυρίζω το κεφάλι μου, μα δεν μπορώ να μετρήσω πόσοι υπάρχουν εδώ, πρέπει να πλησιάσω. Κάνω νόημα στον Adam πως θα πάω λίγο πιο κοντά και αφού γνέψει τους πλησιάζω αθόρυβα.
Από εδώ σίγουρα έχω καλύτερη οπτική γωνία. Πάνω στο τραπέζι δεν έχει τρία, αλλά έξι χάρτινα κουτιά μεθ, και τότε δύο άντρες πλησιάζουν το τραπέζι.
«Ελπίζω να είναι καλής ποιότητας, διαφορετικά θα το μετανιώσεις. Θυμήσου τι έπαθε ο Travis που μου πούλησε μουφα κόκα», προειδοποιεί βαριά ο ένας τον άλλον και ύστερα ανοίγει το πακέτο, παρατηρώντας εξεταστικά την μεθαμφεταμίνη.
Ο καραφλός άντρας γνέφει. «Μην ανησυχείς, είναι καλό το πράγμα. Αλλά… είχα έρθει με έναν τύπο πριν τρεις ημέρες και δεν γύρισε…»
Το μυαλό μου τρέχει κατευθείαν στον Cameron. Για εκείνον πρέπει να μιλάει.
Ο επικεφαλής εδώ μέσα τον κοιτάζει εξονυχιστικά, σέρνοντας προς το μέρος του έναν άσπρο φάκελο, με το μερίδιο του υποθέτω.
«Δεν τον εμπιστεύομαι, έτσι τον πήγα πάνω», ακούγεται η μπάσα φωνή του. «Τον έστειλε ο Hunter να παραδώσει τα δέματα, αλλά πως ξέρω εγώ πως δεν θα μας καρφώσει;»
YOU ARE READING
Follow the laws
Fanfiction«Ονομάζομαι Cameron Dixon», τα μάτια του συναντούν τα δικά μου. «Με θυμάσαι, έτσι δεν είναι Lexi;» «Lexi Arden;», συνεχίζει, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο του. Δεν είναι δυνατόν. Τα χέρια και ο λαιμός του είναι γεμάτα τατουάζ, συμπε...
