Η μητέρα μου με πλησιάζει απειλητικά και χαμηλώνει το αηδιασμένο βλέμμα της επάνω μου. «Κάνε στην άκρη», φωνάζει σπρώχνοντας με στο πέρασμα της και κάθεται στην καρέκλα.
Ψάχνει μανιωδώς στο μπλοκάκι με τους dealer της κάποιο όνομα υποθέτω και σμιγω τα φρύδια μου στις κινήσεις της.
«Τί συμβαίνει;» την πλησιάζω.
«Μην ανακατεύεσαι», πετάγεται από πίσω μου ο πατέρας μου και σπρώχνει το κεφάλι μου για να πέσω στο έδαφος, πράγμα που καταφέρνει.
Με κοιτάζει σκεπτικός και ύστερα στρέφει το βλέμμα του σε εκείνη.
«Αν της δίναμε τη διεύθυνση για να πάει αυτή την μεθ και να φέρει τα λεφτά;
Δεν θα αναγνώριζαν πως είναι δικιά μας και δεν θα μπούμε σε μπελάδες», ανασηκώνει τους ώμους του και με δείχνει με το βλέμμα του.
Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου μη θέλοντας να πάω. Δεν θέλω να με επιβάλλουν σε κάτι τέτοιο. Είμαι σχεδόν 13 αλλά και πάλι, γιατί να με ανακατεύουν στις βρωμοδουλειες τους;
«Δεν θα πάω», αρνούμαι αποφασιστικά και ο πατέρας μου γρυλιζει. Με πιάνει από το μαλλί και τραβάει τις τούφες μου. «Θα πας, όλοι συνεισφέρουμε σε αυτό το σπίτι», φωνάζει μέσα στο αυτί μου.
Μου δίνει το δέμα και την διεύθυνση στα χέρια μου και σχεδόν με πετάει έξω από το σπίτι. «Αν δεν το πας, δεν γυρνάς σπίτι», κλείνει την πόρτα με δύναμη...
Σηκώνομαι απότομα από το κρεβάτι μου. Άλλος ένας εφιάλτης. Γαμώτο, τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει πιο έντονοι και πιο συχνοί.
Περνάω τα δάχτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου και αφού αφήσω μια ανάσα, πέφτω πίσω.
Γυρίζω πλευρό και στηρίζομαι στο χέρι μου. Ήλπιζα ο Cameron να κοιμόταν για να μπορέσω να τον χαζεύω καθόλη τη διάρκεια του ύπνου του, όμως είναι ξύπνιος.
Τα μάτια του μεν κουρασμένα και κόκκινα λόγω του ποτού λογικά, όμως είναι ανοιχτά. «Γιατί δεν κοιμάσαι;», με ρωτάει χωρίς να με κοιτάζει. Έχει εστιάσει το βλέμμα του δεξιά, μακριά από εμένα.
Σκεπάζω καλύτερα το σώμα μου και ανασηκώνω τους ώμους μου.
«Τελευταία δεν έχω ύπνο», παραδέχομαι. Δεν ξέρω τι με κρατάει ξύπνια, το μόνο που ξέρω είναι πως κοιμάμαι ελάχιστες ώρες μη γνωρίζοντας τι προκαλεί τους εφιάλτες μου και γιατί.
Ή θα με πάρει ο ύπνος και θα κοιμηθώ γύρω στις τέσσερις ώρες, αφού πρώτα ξυπνήσω τις διπλάσιες φορές από τους άθλιους εφιάλτες που βλέπω καθημερινά, ή δεν θα κοιμηθώ καθόλου.
STAI LEGGENDO
Follow the laws
Fanfiction«Ονομάζομαι Cameron Dixon», τα μάτια του συναντούν τα δικά μου. «Με θυμάσαι, έτσι δεν είναι Lexi;» «Lexi Arden;», συνεχίζει, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο του. Δεν είναι δυνατόν. Τα χέρια και ο λαιμός του είναι γεμάτα τατουάζ, συμπε...
