When I Fall to Great One

CHAPTER VIII

~~CHAPTER VIII~~

(Francis pov)

Kaming tatlo lang nila philip at rendell ang pumunta.
Pagbaba naming tatlo at pagtapat sa gate.

Malapit lang sila coreen, at mukhang may nangyayaring away sa pagitan nila.

Bukas naman ang gate kaya pumasok kami ng tahimik pero...

"papipiliin mo ba ako?" isang tanong ni coreen na nagpahinto sa mundo naming tatlo.

Sigurado na kami sa pinaguusapan nila. Nakikiusap ang aming mga isip na huwag sana pero nasundan ng pagsasalita raygen.
"coreen, hindi palaging mananalo kayo sa away niyo, ayokong makita ka ng nakita ko noon." sambit ni raygen.
"kung pinamimili mo ko, i'm sorry, i'm really sorry, i love you, pero pamilya ko ang gusto mong iwan ko" tinalikuran ni coreen ito at nakita kami.
"uuwi na ako" sambit niya samin.

Kaya bumalik kami sa kotse. At nakamotor naman si rendell.

Sumakay na sa backseat si coreen, ngayon lang, unang beses namin nakitang humagulgol ito.

Hindi ko magawang magdrive, pumikit si philip na ayaw itong makita.

Hindi ko maisaksak ang susi.
"ano ba!! Uuwi na ko francis" umiiyak na sigaw nito.
"francis! Please!" humihina ang boses niya sa kaiiyak.

Hindi pwedeng ganito. Pumunta ka rito raygen.

(Raygen pov)

Hindi ako makakilos, hindi ko magawang gumalaw. Tinalikuran ako ng mahal ko kapalit nila.
"... I'm sorry, i'm really sorry, i love you, oo mahal na rin kita pero pamilya ko ang gusto mong iwan ko"

Paulit ulit sa utak ko.

Hindi, hindi to pwede, mali to. Hindi dapat ako humiling non. Mas hindi ko kakayanin kung mawawala siya.

Napatakbo ako palabas.

(Coreen pov)

"Rc, bumalik ka, hindi namin kayang umiiyak ka ng ganyan, mas nasasaktan kami." sambit ni francis.
"Sige na rc, naiintindihan namin kung mas pipiliin mo si raygen, kung makikita naman namin na masaya ka" si philip.
"Thank you, pero pamilya ko kayo, lumaki ako kasama ang gang natin, kung hindi niya kayang tanggapin yon-" nahinto ako ng nagsalita muli si francis.
"Mukhang tanggap na niya, his coming." sambit nito.

Napalabas agad ako at yumakap siya bigla.
"I'm sorry mali ako, nabigla lang ako, hindi ko kayang mawala ka, hindi

ko dapat hiniling yon, sorry sorry please, coreen please huwag nating tapusin to, nagbago ako ng dahil sayo, kaya mo naman ayusin takot ko diba?" pagmamakaawa niya.

Parang nabuhayan ako. Eto ang unang beses nakita ng grupo ko ng humagulgol ako. Ni pagpatak ng luha ko ay hindi nila nakita.
"Akala ko hindi mo matatanggap, akala ko mawawala ka na talaga" sambit ko.

Bumitaw siya.
"I'm really sorry okay"
"F*ck you ka raygen, ngayon lang namin nakitang umiyak si rc, gusto ka nanaming patayin" si francis.
"Humarap ka" si rendell na nasa likod ni raygen.

Pagharap ni raygen ay binira ni rendell.
"Rendell, okay naman na!"sigaw ko.
"He deserve it, huwag kang magalit, alam mo papatayin namin siya kapag nasaktan ka." paliwanag ni rendell.
"Dapat nga ay mabugbog namin yan eh, f*ck sh*t, hindi ko kinayang makita kang umiiyak!" si philip.
"Mga g*go kayo! Ayos -" pinatigil ako ni raygen.
"I'm thankful to them, tama lang ginawa ni rendell, kulang pa nga yon eh" pagsasalita niya na pinunasan gilid ng labi niya.
"Gusto kong bumira, pabira h*yop ka!" si philip.
"Subukan niyo, ako gaganti." humarap ako sa kanila.
"Nako, tama na nga yan, nagugutom na ako, si raygen ang magluluto" pagsasalita ni francis.

Bumalik na kami sa loob.

Habang pinapanood kong magluto si raygen. Wala naman sa kusina yung tatlo dahil mga naglalaro sa t.v. ng video game.
"I think we need to have an official date." sambit ko.
"Naisip ko na yan mahal ko, this is our anniversary, you think?" suggest niya.

Nangiti ako.

"October 30, 20**" sambit ko.

Lumapit siya.
"Mahal ko, umiyak ka ng sobra dahil sakin, pwede bang pabira?" pakiusap niya.
"Ayoko nga" tanggi ko.

Ngumiti siya.
"I love you" sambit niya.
"I love you too mahal ko" ganti ko.
"Pwede bang pahalik sa pisngi mo." ngiti niya uli.