''အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ဦးရယ္....ညမွGameေဆာ႔ရင္း လိုင္းေပၚမွာေတြ႔မယ္... တာ႔တာ...အာဘြား...''
နားေထာင္ရင္း နားေထာင္ရင္းမွ သားBaekတို႔ ျပန္အဆင္ေျပသြားတ႔ဲပံုမို႔ သက္ျပင္းကိုခ်ျပီး အိမ္ေပၚထပ္တက္လာခ႔ဲပါသည္။
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
ေနာက္တေန႔နံနက္ ကိုးနာရီခြဲခါနီးေလာက္ Kim Jonginတစ္ေယာက္....အိမ္ကိုေရာက္ခ်လာပါသည္။
တနဂၤေႏြရုံးပိတ္ရက္မို႔ သူ႔မွာ ဘယ္ကိုေရွာင္လို႔ေရွာင္ေနလိုက္ရမွန္းမသိ
အစ္မနဲ႔ေယာက္ဖကလည္း မဂၤလာပြဲတစ္ခုတက္ရမည္ျဖစ္သျဖင္႔ အေစာကတည္းက ထြက္သြားၾကျပီ
Ommaကလည္း Kim Jonginေရာက္လာသျဖင္႔ သားBaekနဲ႔ လူငယ္ျခင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနၾကပါေစဆိုျပီး အိပ္ခန္းထဲကထြက္မလာ...
သူ႔မွာေတာ႔ အိပ္ခန္းေအာင္းေနလို႔လည္းမျဖစ္...! ရုံးပိတ္ရက္ၾကီး အိပ္ခန္းထဲကထြက္မလာျပန္ရင္လည္း သားBaekအျမင္မွာ ကိုယ္က တမင္တကာေရွာင္တိမ္းေနသလို ျဖစ္ေနဦးမည္။
အခန္းထဲက ထြက္ရမလို ဝင္ရမလိုျဖစ္ေနခ်ိန္
|click|
တံခါးဖြင္႔သံႏွင္႔အတူ လူတစ္ေယာက္က သူ႔အခန္းထဲသို႔ အလ်င္အျမန္ဝင္လာျပီးေနာက္ တံခါးကိုlockခ်ကာ အေသအခ်ာျပန္ပိတ္လိုက္ပါသည္။
''Kim...Kim Jongin...မင္း...မင္း...ဘယ္လိုလုပ္ ငါ့အခန္းထဲ.....အခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြားစမ္း...''
Kim Jonginက ဂရုမစိုက္ဟန္ျဖင္႔ အခန္းထဲဝင္လာျပီး ကုတင္အစြန္းမွာ ေျခကလိမ္ခ်ိတ္ကာ လက္ကအေနာက္ကိုေထာက္ထားျပီး သက္ေသာင္႔သက္သာ ထိုင္ေနပါသည္။
သူ႔မွာေတာ႔ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင္႔ ေခြ်းေဇာေတြျပန္ကာ ဒူးပင္ေခ်ာင္ခ်င္ေနျပီ...
''ထြက္သြားလို႔ငါေျပာေနတယ္ေနာ္...''
''ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငယ္ရယ္....''
''အ႔ဲဒါကငါမင္းကိုေမးရမွာ...! မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ...! ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ...Kim Jongin...''
''တကယ္သိခ်င္တာလား... ကိုယ့္ရဲ႕ငယ္က...''
''မင္းကိုထြက္သြားလို႔ ငါေျပာေနတယ္ေနာ္...''
