''ေဘာင္းဘီခြ်တ္လိုက္ငယ္...''
ကားေရွ႕ခန္းလို အက်ဥ္းအၾကပ္ထဲမွာ သူတို႔လို ေဘာင္ဝင္တန္းဝင္ ေယာက္်ားသားမ်ားအဖို႔ လႈပ္ရွားဖို႔ခဲယဥ္းလွသည္။
သို႔ေပမ႔ဲ စိတ္ရဲ႕ဆာေလာင္ရာ ေသြးသားရဲ႕ေတာင္းဆိုရာ မျငင္းဆိုႏိုင္ေတာ႔လည္း ကားေရွ႕ခန္း ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာပဲ သူဝတ္ထားသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို မရ,ရေအာင္ ကိုယ္ကိုျခြျပီး ခြ်တ္ခ်လိုက္ပါသည္။
စိတ္ပါျပီး လိုခ်င္ေနသည္မို႔ သူ႔အရာေလးက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖင္႔ ေဘာင္းဘီၾကားက ထြက္လာသည္။
''အဟား...! ငယ္က လိုခ်င္ေနျပီပဲ...! ခ်စ္စရာေလးငယ္ရယ္...''
Kim Jonginက ရမၼက္ခိုးေဝေနသည့္ အၾကည့္တို႔ႏွင္႔ သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္သည္။
''ကိုယ္လည္း ငယ္႔ကိုလိုခ်င္ေနျပီ...''
ေျပာျပီး ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ခ်လိုက္ေတာ႔ Kim Jonginရဲ႕ စံခ်ိန္လြန္အရာၾကီးက အေၾကာျပိဳင္းျပိဳင္းေခါင္းတရမ္းရမ္းျဖင္႔ ထြက္ေပၚလာသည္။
''ကိုယ္႔ညီက မင္းရဲ႕အထဲကို အရမ္းဝင္ခ်င္ေနျပီ...ၾကည့္ပါဦး.... ငယ္ရယ္....ၾကိဳက္လားငယ္...''
ထိုေမးခြန္းကို Sehunမေျဖခ်င္...
စိတ္ထဲမွာ လုပ္ခ်င္ေနတ႔ဲအျပဳအမူတစ္ခုကို ဦးေႏွာက္ရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္မႈမပါပဲ လုပ္ေဆာင္လိုက္ပါသည္။
လည္ေခ်ာင္းထဲထိ လာေထာက္ေနသည့္ Kim Jonginရဲ႕အရာၾကီးေၾကာင္႔ လူက မ်က္ရည္ဝဲေအာင္ ပ်ိဳ႕တက္သြားခ႔ဲပါသည္။
''အ႔..! ေကာင္းလိုက္တာငယ္ရယ္... မင္းရဲ႕ခံတြင္းေလးက ေႏြးေနတာပဲ...''
''အြ! အဟြတ္... အဟြတ္...''
အားမလိုအားမရျဖစ္ဟန္ျဖင္႔ သူ႔ေခါင္းကို ႏွိမ္႔ခ်ျပီး ေကာ႔ထိုးလိုက္မႈေၾကာင္႔ မ်က္ရည္ဝဲသြားသျဖင္႔ ေပါင္ကိုရိုက္ကာ ဖယ္ခိုင္းလိုက္သည္။
''ေဆာ...ေဆာရီးငယ္ရယ္... အရမ္းေကာင္းလြန္းလို႔ ကိုယ္႔မထိန္းလိုက္ႏိုင္ဘူး...ခ်စ္လိုက္တာငယ္ရယ္...''
သူ႔ေခါင္းကိုဆြဲေမာ႔ျပီး ပူေလာင္ျပင္းျပတ႔ဲအနမ္းတစ္ခုကို ဖန္တီးေနတ႔ဲ Kim Jonginက ဘယ္ေလာက္ထိ လိုခ်င္တပ္မက္မႈေတြ မ်ားေနသည္ဆိုတာ ေျပာစရာမလိုေတာ႔...
