မင္းအတြက္ေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ့ျဖစ္တည္မႈက ဗီလိန္ထက္ မထူးျခားျပီမို႔ အဆုံးထိ ဗီလိန္လိုပဲ သြားၾကည့္ပါရေစ...
သိပ္ခ်စ္လို႔ပါငယ္ရယ္...
ကိုယ္မင္းကို သိပ္ခ်စ္လို႔ပါ...
''ဟူး..........''
သက္ျပင္းေမာကို ခ်လိုက္ျပီး နံေဘးဖန္ခြက္ထဲမွ လက္က်န္အရက္ေလးကို ေမာ႔ေသာက္လိုက္ပါသည္။
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
''ကဲ...ဒီေန႔ေတာ႔ အိမ္ကိုေစာေစာျပန္ရျပီေဟ႔...''
''ဂ်ာၾကီးေရာ ဒီေန႔ဘယ္ဝင္စရာရိွေသးလဲ....''
''ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ တစ္ရက္ေတာ႔ တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ၾကမယ္....''
''ဟုတ္တယ္...ဟုတ္တယ္ ဂ်ာၾကီး..! ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ မေသာက္ရတာၾကာျပီေလ...''
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ သူ႔ကိုဝိုင္းေျပာေနၾကသျဖင္႔ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး
''တစ္ရက္...တစ္ရက္ေပါ့...! တစ္ရက္ေတာ႔ သြားေသာက္ၾကတာေပါ့...''
''တကယ္ေနာ္ ဂ်ာၾကီး...''
''တကယ္ပါကြာ....''
''ဟုတ္ပါျပီ...! ျဖည္းျဖည္းျပန္ပါ မန္ေနဂ်ာၾကီး...! မနက္ျဖန္မွ ေတြ႔ပါ့မယ္...''
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
ကုမၸဏီထဲက ထြက္လာေတာ႔မွ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွာထည့္ထားတ႔ဲ ဖုန္းကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္ပါသည္။
ℜ.ℑ.Iဟု မွတ္ထားသည့္ နီရဲေနသည့္ miss callေတြက အမ်ားၾကီး
''က်စ္စ္!!!''
စိတ္ရႈပ္သြားမိသျဖင္႔ စုပ္တစ္ခ်က္သပ္ကာ ဖုန္းကိုအိတ္ကပ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္သည္။
''ငယ္...!!''
အေနာက္မွာ ကပ္ေခၚလိုက္တ႔ဲအသံေၾကာင္႔ သူလန္႔ဖ်တ္သြားခ႔ဲပါသည္။
''Kim...Kim Jongin.....''
''ကိုယ္မင္းကိုေစာင္႔ေနတာ...ဖုန္းေခၚေနတာ ၾကာလွျပီ...''
စကားဆက္မေျပာခ်င္သည္မို႔ Kim Jonginအေရွ႕မွ ခပ္သုတ္သုတ္ေလ်ွာက္လိုက္ပါသည္။
