''Hunnieေရာ ကိုယ္လွီးေပးစရာလိုေသးလား...''
Park Chanyeolက သူ႔အေျခအေနကို အကဲခတ္မိသည္ထင္...! ေလွာင္သလိုလို ေထ႔သလိုလိုႏွင္႔ လွမ္းေမးပါသည္။
''ေနပါ...! ေတာ္ပါျပီ...''
ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာျပီး အသားတုံးမ်ားကို ၾကိတ္လွီးကာ အားပါးတရ ဝါးစားလိုက္ပါေတာ႔သည္။
''Baby...! ျဖည္းျဖည္းစားေနာ္...! အစာမေၾကျဖစ္မယ္...''
''အြန္းပါ...ဦးရဲ႕...! ဦးလည္းစားေလ...! ေလးငယ္ စားမေကာင္းဘူးလား...''
''ေကာင္းပါတယ္...သားBaekလည္းစားေလ ကေလး...''
''ဟုတ္...''
''Sehunလည္း အသားေတြကိုျဖည္းျဖည္းစားပါ... အစာမေၾကျဖစ္ေနမယ္...! Park Chanyeolလည္း အားမနာပါနဲ႔ေနာ္...''
''ဟုတ္က႔ဲ...! ခင္မ်ားလည္း ျဖည္းျဖည္းစားပါ Kim Jongin shi...! ဒါန႔ဲ Kim Jonginက သားBaekကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပုံရတယ္နာ္...အရမ္းဂရုစိုက္တယ္...! ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ခင္မ်ားကိုအားက်တယ္...အဟင္း...ဟင္း...''
''ဂရုစိုက္ရတာေပါ့Park Chanyeolရယ္...ကြ်န္ေတာ႔မွာ ခ်စ္စရာဆိုလို႔ ဒီရဲ႕အသည္းပိစိေလးတစ္ေယာက္ပဲ ရိွတ႔ဲဟာ...အဟင္း...''
စားပြဲေအာက္မွာ ခ်ထားတ႔ဲ သူ႔ေျခသလံုးကို တရြရြပြတ္သပ္ခံေနရတ႔ဲ ခံစားခ်က္ေၾကာင္႔ Sehunတစ္ကိုယ္လံုး ေတာင္႔တင္းသြားခ႔ဲသည္။
Kim Jonginကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ႔ တစ္ခ်က္ေလးပင္ မ်က္ေတာင္မခတ္ အစားအေသာက္မပ်က္ သားBaekကိုပင္ ဂရုစိုက္ေနျပန္ပါသည္။
''Hunnie...မ်က္ႏွာမွာ ေသြးမရိွသလိုပဲ...! ေနမေကာင္းဘူးလား...''
Park Chanyeolက ပ်က္ယြင္းေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္မိသြားျပီး ေမးေနသည္။
''ဘာ...ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး Chan...''
ဟန္မပ်က္ထိန္းရင္း ျပန္ေျဖလိုက္ရေပမ႔ဲ တံေခါက္ေကြးၾကား အသားႏုသည့္ေနရာက သူအထိမခံႏိုင္သည့္ေနရာေတြထဲက တေနရာျဖစ္သည္။
တရြရြ ပြတ္သပ္ေနေသာ Kim Jonginေၾကာင္႔ နဖူးစမွာ ေခြ်းျပန္လာျပီး သူ႔အရာက boxerထဲမွာ ေထာင္မတ္ခ်င္လာသည္။
အေျခအေနမဆိုးခင္ တစ္ခုခုလုပ္မွ ျဖစ္ေတာ႔မည္။
''သန္႔...သန္႔စင္ခန္း ခဏသြားဦးမယ္....''
