Papatyalara Fısılda (TAMAMLANDI)

1-"Yavaşsana be!"

BİSMİLLAHİRRAHMENİRRAHİM diyerek bilgisayardaki erasmus sonuçlarını yayınlayan siteye tıkladım.

Bakamayacaktım evet evet bakamam ben buna. İki senedir ismimi yazdırıyorum ama çıkmıyor inşallah bu sene çıkar bana ya.

Annemin kolumu dürtüklemesiyle gözlerimi açtım.

"K-kanka se- senin senin senin adın yazıyoooor."  Diye bağırdı Buse.

"Nee ciddi misiniiiz? " dedim ve elimdeki mouseyle bir ileri bir geri yaparak ismimi aradım.

"Adım neydi lan benim?" Diye aptalca bir soru sorunca annemin göz devirmesi ve Buse'nin ciddi ciddi cevap vermesi açıkçası beni hiç şaşırtmamıştı.

"İrem Erci kanka."

"Sağ ol" Dedim ve ismimi görür görmez çığlık attım.

Ben kazandım.

Ben ya ben kazandım.

Annem bana dolu gözlerle bakarken ilk önce ona ve sonra da Buse'ye sarıldım.

Buse ile hazırlanıp babamın iş yerine gidiyorduk.  Bu haberi yüz yüze iken vermek istedim.

Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı.

Buse çok susadığı için markete su almaya gitmişti.

Ben de onu beklerken denize doğru yürümek için ilerliyordum evet ilerliyorDum tâ ki bir öküzle çarpışana kadar.

Omuzuma biri bodoslama dalana kadar herşey iyiydi.

Sinirle kaşlarımı çatıp "Yavaşsana be." Dedim.

Ne?

Ne dedim la ben?

Yavaşsana ne be?

Bravo İremcim.

Kıkırdayıp sonra aniden ciddileşti ve çene kası aşırı dikkatimi çekti neyse banane.

"Yavaşsana ne ya? TDK ağlıyor şuan." Dedi hem sinirle hem alaycı bir tavırla.

"Yövöşsönö nö yö? TDK öğlöyör şöön." Diye taklidini yapınca güldü ve gitti.
Bende sadece göz devirmekle kaldım.

O da kulaklıkla gezmeseymiş banane.
Çalan şarkı da bir yerden tanıdık geldi aman of.
Ben öylece arkasından bakakaldım.
O ise benden kahverengi saçlarını, upuzun boyunu, ela gözlerini alıp gitti.

Of ne saçmalıyorum ya.

"İrem ya iki dakika yanlız bırakılmaya gelmiyorsun  ha." Dedi azarlar bir şekilde buse.

"Hadi hava iyice kapanıyor gidelim Arda amcanın yanına." Dedi.
Baş sallayıp onu takip ettim.

Dolmuşa binmemizle inmemiz bir olmuştu.

Ve hâlâ benim aklım o çarpan çocuğa takılmıştı.

3 ay sonra:

"Annecim aldım diyorum aldım aldıım."

"Ceketlerinin hepsini aldın mı mavişim?"

"Bak oralarda üşürsün sen gel hadi vazgeç."

"Hem sen oranın yemeklerini sevmezsin ki."

"Anne tamam Fransa'ya gidiyorum ama kalacağım aile Türk." Diye iki saattir anlatıyorum ama anlamak istemiyordu annem.

Şuan arabadaydık ve herkeste derin bir sessizlik vardı.

Arabadan aynı sessizlikte inip uçağımın gelmesine az bir vakit kalınca vedalaşmaya başladık.

İlk olarak annemi öpüp sarıldım. Ve tabikide babamı unutmadım.