Papatyalara Fısılda (TAMAMLANDI)

5-"Benden korkuyor musun?"

Başımda hissettiğim acıyla uyandım. Bir baktım ki yerdeyim.

İster istemez 'ahh'ladım.

İçeri Yunus ve Can'ın girmesi anında gerçekleşti.

"Sakin olun ben iyiyim." Dedim.

"Yat şuraya kalkma mavişim hadi." Dedi Yunus.

Can elini uzattı. Elini tutup yatağa yattım. Yunus gelip başımı okşayarak kulağıma " Benim yüzümden. Çok özür dilerim mavişim."

"Yunus çenen çıksın artık ya. Senin yüzünden değil. O sarı yelloza sinir olup ben abarttım. Asıl ben özür dilerim." Dedim.

Gözleri dolmuştu. Yanağıma öpücük kondurdu.

Can birden ayağa kalkıp gitti.

Bir saat gözetim altında durduktan sonra başımdaki küçük sargıyla hastaneden çıktık.

Eve geldik. Yunus akşama kadar başımda bekledi.

Gamze teyzeler aşırı endişelendi. Hatta Yunus , Murat'a haber vermişti ve Murat'ta annemlere.

Annemlerle iki saat görüntülü konuştuk.

Gece olunca yatağıma yattım. Işıkları kapayıp gözlerimi kapadım.

Yaklaşık bir saat boyunca yatakta dönüp durdum.

Kapım yavaşca açılınca gözlerimi kapayıp uyuyor gibi yaptım. Çünkü kesin gelen Lina idi. Ve benim konuşacak halim yok.

Durdum , durdum , durdum ama gitmiyordu.

Sanki izleniyor gibiyim.

Yavaşca gözlerimi aralayınca karşımdaki kişinin yüzünü seçmekte zorlanıyordum. Pencereden gelen ışıkla bu kişinin Can olduğunu anladım.

E bu niye burada ve niye bana bakıyor?

Yeni uyanıyormuş gibi 'ıh' gibi sesleri çıkarınca birden yerden kalktı ve gitti.

Şuan peşinden gidebilirim aslında ama çok üşeniyorum.

Gözlerimi kapayıp kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

........

'Ar gelir osmanıma ar gelir, safiyeme karyola dar gelir.' Sesi ile gözlerimi açtım.

Yatağımdan kalkıp lavaboya gittim. Ellerimi yüzümü yıkayıp altıma siyah bir kargo pantolon, üzerime ise kapüşonlu beyaz sweatımı geçirdim.

Saçlarımı tarayıp dudağıma da bir parlatıcı sürüp odamdan çıktım.

Merdivenlerden inerken arkamdan gelen ses ile irkildim.

"Günaydın." Demişti Can.

"Günaydın." Dedim gülümseyerek.

Bu çocukta bir iyi bir kötü. Vallahi aklım almıyor artık.

Ben önde o arkada merdivenlerden aşağıya indik.

Mutfağa girdiğimizde kahvaltı hazırdı. Masada Lina vardı sadece.

"Günaydın maviş." Dedi neşeli bir ses ile.

"Günaydın da diğerleri neredeler?" Diye sordum.

"Sabaha karşı babama telefon geldi ve acilen Dubai'ye gitmesi gerekti. Şirket ile ilgiliymiş. Annem de onunla gitmiş. İşlerini halledip biraz da tatil yapacaklarmış herhalde. Bana da mesaj atmışlar." Dedi.

"Çok acıktım." Dedim elimdeki salamı tabağıma koyarken.

"Ya bende." Dedi Lina ise.

Can'dan kahvaltı boyu hiç ses çıkmamıştı.