"Sana soru sordum!" bağırışının ardından cam kırılma sesi duyunca şokla arkamı döndüm.
Yerler kupa kırıkları ve kahve olmuştu.
Korkarak yüzüne baktım. Gözleri kıpkırmızıydı resmen.
"O puştla ne işin vardı!" bir bağırış daha kopunca yerimden sıçrad...
Yaptığım at kuyruğumu sıkıca tepemden toplayıp makyaj masama geçtim. Yine bir okul sabahı alarmın sesi ile rüyama ara vermek zorunda kalkmıştım.
Dün okuldan geldikten sonra tamamen Keremi odasına yerleştirmiştik. Ben en fazla ne kadar eşyası olabilir diye düşünürken gördüğüm kıyafet yığını ile şok olmuştum üstelik bu yığının yanında bir de elektronik eşyaları ve parfüm gibi ıvır zıvırları vardı. Ben ıvır zıvır dediğimde de kızar senin makyaj malzemelerin neyse onlarda o derdi. Haklı olabilirdi ama yine de ıvır zıvırdı işte ne fark eder.
Akşamdan hazırladığım normal günlük siyah deri kol çantamı alıp aşağı indim. Mutfağa girdiğimde bir teyze ile karşılaştım. Kerem ve abim kahvaltılarını yaparken çaylarını dolduruyordu. Belli ki yardımcı tutulmuştu. Kesin annem göndermişti. Biz 3 idiots hiçbir işten anlamıyorduk. Ben yine aç kalmayacak şekilde yemekler yapabiliyordum ama kerem ve abim için aynı şeyleri söyleyemeyeceğim birer objeden farkları yoktu erkek oldukları için. Erkeklerin hakkını yememek lazım yemek yapanlar illa ki vardı ama başımdaki bu ikisi onlardan değildi malesef.
masaya oturup midemin açlıktan bulanmaması için bir kaç şey attım ağzıma.
Okul saatine yakın arabaya atladık. Abim bize veda edip kendi kampüsüne geçtiğinde bizde bahçeye adımladık. Çok rutinleşmeye başlamıştı her günüm farklı aksiyonlar istiyordum artık. Daldığım düşüncelerden ceydanın uzaktan seslenmesiyle sıyrıldım. Keremi kızların yanlarına zorlada olsa götürmeyi başarmıştım. Yanlarında bulutu görünce mutlu olmuştum. Benim canım sıra arkadaşım.
Bulutun yanında bir çocuk daha vardı. Aman tanrım! Bu çocuk nasıl bir şeydi böyle. Hafif dağınık saçları dövmeleri dudağında ki piercingi ince uzun parmaklarında ki yüzükleri ve hafif çekik gözleri.. Her şeyi ile dikkat çekiyordu.
Okuldaki tüm erkekler yakışıklıydı bunu kabul ediyordum ama bu çocuk daha farklı bir şeydi. Bu dünyaya ait olduğunu sanmıyordum. Ben gibi yakışıklı avcısı bir kızın elinden kurtulamayacaktı bundan emindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Media: Emrecan Aras
Herkese günaydın dedikten sonra ona özellikle gülümsedim tanımadığım için.
"Selam ben Kerem"
Yeni girdiği ortamlara hızlıca alışan Kerem burada da şaşırtmamıştı ve herkesle kaynaşmıştı.
Tanımadığım çocuğun ise 12. sınıf olduğunu ve Ceydanın kuzeni olduğunu öğrenmiştim. Adı Emrecandı.
Ben Emrecana göründüğümden daha şirin gözükmeye çalışırken ileride erkek topluluğu içindeki Burak ile göz göze gelmiştim. Yapmacık bir gülüş atıp el sallamıştı. Yapmacık bir gülümseme atıp göz devirmekle yetinmiştim. Bu çocukla yıldızlarımız asla uyuşmayacaktı. Uyuz herif. Emrecan varken gözüm kimseyi görmüyordu. Buluta da çok yükselmiştim ilk gördüğüm zaman ama Emrecan farklı bir evredeydi. Emrecan everestti.
