KUM TANESİ

21.Bölüm

Aşk; topuklarından etine kadar işlemiş bir nasır gibidir. Ya canın acıya acıya adım atacaksın, ya da canını acıta acıta söküp atacaksın. İki yolda da tek bir gerçek olacak; canın çok ama çok acıyacak.

İyi okumalar ❣

1Hafta sonra.

Deniz ❣

Bir haftadır hayat durmuştu benim için. Hiç bir şeyden keyif almıyor, çok sıkılıyordum.
O gün Emir'i arkamda bırakırken aslında bir çok şeyi bırakmışım meğersem.

İzmir'e gelir gelmez anneme koşmuştum. Güzelce hasret gidermiştik. Ne için döndüğümü çok merak etmişti. Çünkü annem bile biliyordu ki oraya gitmek için neler neler yapmıştım. Şimdi ise tekrardan izmir'e dönmüştüm.

Naz ve çocuklarını görme fırsatım da olmuştu. Çocukların babalarını özlemelerinden başka sıkıntıları yoktu. Görüntülü konuşuyorlardı ama bu pek yetmiyordu sanırım. Herneyse önemli olan iyi olmalarıydı.

Yatağımdan kalkıp aynanın karşısına geçtim. Aynadaki bitik halimi görmeyi hiç mi hiç beklemiyordum.
Tam anlamıyla berbattım.
Geldiğimden beri kendime ufacık bile olsa bakma gereği duymamıştım. Gerekli olmadıkça pek odadan çıktığım da söylenmezdi.

Mardini özlemiştim, belki de Emir'i özlemiştim.

Ne belkisi ya?  Baya bir özlemiştim!
Onunla kavga etmeyi, göz göze gelmeyi, o güzel kokusunu kısaca her şeyini özlemiştim.
Böyle olmayacaktı. Ben böyle ondan uzak durdukça çöküyordum.

Emir'i Ara'sa mıydım?

O günden sonra beni üst üste aramıştı. Elif, zehra ve emir durmadan aramıştı. Telefonumu kökten kapatmıştım. Bir haftadır hiç açmamıştım.

Hepsini çok çok çok özlemiştim.
Bu durumda olduğum için kendime lanet ettim.

Emir ne yapıyordu acaba şuan?

Aslı bana 'meraktan öleceksin kızım.' demişti de inanmamıştım.

Annem yanıma gelip oturduğu sırada kafamı omzuna koydum.

"Çok özledim anne."dedim.

Sığınacağım tek limanım annemdi.
Annem saçımı okşayıp gülümsedi.

"Mardinde aşkı mı buldun hı?"dedi.

İstemeden güldüm.
"Daha yeni bulmuşken kaybettim."dedim acı içinde.

"Bak kızım eğer iki insan birbirini seviyorsa iki cihan bir araya gelse de kimse ayıramaz. Bazen uzak kalmak zorunda kalırsın ama kalpler bir olduktan sonra bunların önemi yok."dedi.

Kafamı kaldırıp anneme baktım.

"Beni unutmuş olmalı ama. Ve onun sevdiğini bilmiyorum."dedim.

"Seni sevmeseydi hiç aramazdı."dedi annem.

Haklıydı, beni sevmeseydi gittiğim için eğlence verir , aramak yerine engellerdi.

"Beni her zaman korudu be annem.."

"Niye geldin öyleyse yavrum?"

"Öyle olmak zorundaydı."

Kafamı eğdiğim sırada kafamı kaldırdı annem.
Bana uzatmış olduğu telefona kısa bir bakış attım.

"Ara onu."dedi.

Kafamı olumsuzca salladım.

"Ya şimdi ya hiç deniz. Beni dinle ve ara onu."

Tedirgin bir şekilde telefonu aldım.
Haklıydı, yeter artık.