Mardin miydi onları buluşturan yoksa kader mi?
Yerden aldığım taşı hava da sallayıp"Sana bunu ödeteceğim Pis Adam!"dedim bağırarak.
Beni takmayıp arabasına binen ağayla elimdeki büyük taşı attım arabanın arkasına. Anında tuzla buz olan camla birlikt...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-KUM TANESİ-
Deniz'
Hatırlatma;
Arkamı döndüm ve bize bakan emir'e bende şaşkınlıkla baktım. Zehra korkuyla bir bana bir furkana birde abisi Emir'e bakıyordu. Elif binanın girişinde durmuş film izler gibi bize bakıyordu. Furkan ise zehradan gözünü bir saniye bile ayırmıyordu. Ben ise olayı kavramak adına etrafımda bir tur atıp zehraya, furkana, Elif'e ve emir'e baktım. Yok artık! Hayır hayır bu olamazdı. En azından bu kadarı olmazdı! Olayları kavrayan beynimle beraber çığlık attım.
"NEEEE!!"
'………… 💋…………'
Ortalık işte şimdi iyiycene karışacaktı. Elimle anlıma vurup ofladım. Bu kadarı olamazdı. Hepsi bir raslantı mıydı? Furkan ve zehra birlikte olamazdı değil mi? Hey! Zehra'nın aşık olduğu kişi Abim furkan mıydı!?
Aklıma zehra'nın sözleri gelince kafama sertçe vurdum.
"İsmi furkan ali.."
Allah'ım bu nasıl bir rastlantıydı? Yoksa abim sırf bana ulaşabilmek için zehrayı mı kullanmıştı?
Emir bana doğru ilerleyince furkan kaşlarını çatmış onun hareketlerini izliyordu. Emir tam dibimde durunca ne diyeceğimi bilemedim. Dilim damağım kurudu. Tüm kelimeler uçup gitti..
"Ne oluyor burada?"
Zehra korkuyla bana bakıp kaş göz işareti yaptı. Sanırım furkan ve beni tam olarak o da bilmiyordu ve bu sebepten dolayı biraz da olsa korkuyordu. Tamam biraz değil baya korkuyordu.
Emir'e döndüm ve iyiyim dercesine kırptım gözlerimi. "Sadece konuşmak istedi, bu kadar."
Emir sözlerimin hemen ardından furkana döndü. Gözleriyle bile öldürmek ister gibiydi. Sanırım furkana fena halde uyuz olmuştu. Abim olsa bile!
Emir bana tekrardan döndü ve"Beraber burada olacaktık hani?"dedi.
Doğru! Beraber onu dinleriz demişti. Ama bir anda gel deyince aklımdan uçuşup gitmişti. Çok ani oldu aslında herşey.
"Bir anda aşağıdayım deyince indim bende."dedim.
Bana bakıp derin bir nefes çekti içine. Gözleriyle beni oyabilirdi. Ama ben ne yapayım yani? Herşey çok hızlı gelişiyordu. Kontrol edememem benim suçum muydu? Yo. Emir bana 'bunu sonra konuşacaz' bakışı atıp zehraya döndü. Zehrayı kıstığı gözleriyle süzdü. Zehra ise sırf abisi anlamasın diye mal mal sırıtıyordu. 'İneğe benziyon zehra gülme' dememek için kendimi zor tuttum. Neyseki sırıtmayı kesti. Emir göz ucuyla kapının önüne duran Elif'e döndü. Zavalım elif öylece boynu bükük bize bakıyordu. Olayı zırnık anlamamıştı.
