Mardin miydi onları buluşturan yoksa kader mi?
Yerden aldığım taşı hava da sallayıp"Sana bunu ödeteceğim Pis Adam!"dedim bağırarak.
Beni takmayıp arabasına binen ağayla elimdeki büyük taşı attım arabanın arkasına. Anında tuzla buz olan camla birlikt...
↬ Bana ilk dokunduğunda senin olmak için doğduğumu anladım.
Deniz ღ
Bir umut ederek yola çıkmıştım ben. Hayallerime inanarak, hayallerimle yola çıkarak ilk adımımı attım. Belki de sırf bu yüzden bu kadar çok zorlanıyordum. Bir kitabın sonu gibiydi sanki. Sonunda mutluluk olduğunu biliyordum. Bazen kitapların tersi olurdu ya işte bende tam olarak bundan korkuyordum.
Mutsuz bitsin istemiyordum!
Buraya kadar gelmiş,İlk davamı kazanmıştım. Elimdeki büyük kozla bir sürü rahat edecektim belki de. Ama Peder ağa o kadar kibirli ve katı biriydi ki ondan her şeyi beklerdim. Tabi yapmadıkları şey kalmamıştı.
Daha ne yapabilirlerdi ki?
Zehraların evinden yüzümdeki salak sırıtışla ayrılmıştım. Bir haftadır o salak sırıtışın hesabını kendime soruyordum. Emir ağanın Zilana ağzının payını vermesi beni oldukça sevindirmişti.
O güzel samimi gecenin üstünden tam bir hafta geçmişti. Bir haftadır Emel abla, Zehra, Elif Arada da Emine teyze bize gelmişti. Her ne kadar benim gelmemi isteseler de onları ikna etmeyi başarıyordum. Böylelikle onlar gidip geliyordu. Bu evde tek olan kişi bendim. Bu koca evde'ki her ne kadar onların evi kadar büyük olmasa da' tek başıma olunca duvarlar üstüme üstüme geliyordu.
Zehra ve Elif dedikleri gibi yapıp tüm köye kazandığım davayı sızdırmıştı. Artık önceki kadar dışlanmıyordum. Onlar bana alışmaya başlamışlardı.
Tabi ki alışacaklardı! Heyt beee canım ben...
Erkenden kalkmış üzerimi değiştirmiştim.
Beyaz bir tişört ve boyfriend kot pantolununu giydim.Beyaz spor ayakkabımı giyip açık saçımı arkadan küçük bir topuz yaptım. Alta kalan saçlarımı düzeltip Mutfağa geçtim hızla.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaten her şey hazırdı. Servis tabaklarını da yerine koyup iki tane daha sandalye getirdim. Bugün Zehraları kahvaltıya davet etmiştim. Birazdan hepsi burada olurlardı. Çalan zille kapıya fırladım. Kapıyı büyük bir sevinçle açıp karşımdaki güzel insanlara gülümsedim.
"Hoşgeldiniz!"dedim.
Kapıyı açıp içeriye davet ettim. İlk olarak Zehra ve Elif içeri girip yanağımdan öpmüşlerdi. Ardından Kader abla gelip sıkıca sarılmıştı. Geri çekilip içeri geçmişti o da. Emel ablayı görünce gülümseyip kollarımı açtım.
"Emel abla hoşgeldin!"dedim.
Bana sıkıca sarılıp"Hoşgelmişem Delalım."dedi.
Geri çekilip Beni süzdü."Uyh ne delal olmuşsun sen öyle!"dedi.
