KUM TANESİ

30.BÖLÜM!

-Herkese merhabaaaaaaaaa-

30'uncu bölümle yine yine benn'
Bunun şerefine güzel bir bölümle taçlandırdım.

İyi okumalar.
Bu arada hepimizin Ramazan Bayramı mübarek olsun.
Sağlıkla ve huzurla kalın🌸

- KUM TANESİ -

'Deniz'🌸

Eteklerimden akıp giden mutluluk bütün konağa da aşikardı. Tel tel iliklenmiş ruhlar, bugün itibariyle bir oluyordu. Zifiri karanlıkta duran küçük çocuğun korkularıyla yüzleştiği an gibiydi bu.
Benim durumum da tıpkı böyleydi. Tüm korkularım gün yüzüne çıkınca artık yerini mutluluk almıştı. Heyecandan ilmik ilmik akan teri elimin tersiyle sildim. Kalbim bir pompa misali atıyordu. Hani olurdu ya içinizde kelebekler uçuşurdu falan. Benimki de o meseleydi. Nasıl mutluyum ama nasıl..?
Nasıl heyecanlıyım..
Elimi göğe doğru açtım. Benim yolumu yol eden Rabbime binlerce kez şükrettim. Önümdeki hainleri yıkmam için güç veren Rabbime binlerce kez dua ettim. Arkamdan konuşan her bir yılanın ağzını kapattığım için kendimle tekrar tekrar gurur duydum.
Emir gibi bir yiğitle karşılaştığım için binlerce kez dua ettim. İçimi yakup kavuran bu defa heyecan ve mutluluktu.

Göz yaşlarım bu sefer mutluluktan ve özlemden aktı. Beni bekleyecek olan özlemden. Yeri asla dolmayacak bu özlemi içimde bir yere gömdüm.

"Kuzum.."

Annemin ellerini şefkatle tuttum. O güzel elleri yavaş yavaş öptüm. Ah be annem. Benim fedakar,güçlü, gönlü zengin annem. Babamın ve abimin yokluğunda beni büyüten güçlü annem. İşte ne olursa olsun güçlü durmamım tek sebebi bu kadındı. Benim annem! Benim cennetim! Benim kalbim!
Az mı çalıştı benim için? Hemşirelik yaptığı yetmiyormuş gibi birde gizli gizli temizliğe giderdi. O pamuk gibi parmakları varya.. İşte onlar yaradan görünmezdi. Bundandır elini öpmem. Beni bu ellerle büyütmüştü annem.

"Annem.."dedim yumuşak bir sesle.

"Mutlu musun deniz'im?"

Kafamı salladım.
"Mutluyum tabi ya! Çok mutluyum annem. Aynı zaman da çokta hüzünlüyüm."

Yanağımı şefkatle okşadı. "Mutlu ol, sadece mutlu ol."

Gülümseyip kafamı salladım. Ne güzel bir andı bu böyle. Ne de çok zor bir andı aynı zamanda.

"Keşke."dedi ve ekledi.
"Keşke baban da bu günleri görseydi."

Gözünden yaşlar akınca yutkundum.
"Babam hep bizimle anne."

"Bizimle tabi. Baban da tıpkı senin gibi inatçıydı."dedi.

Gülmeye başladım.
"İnatçıydı tabi."

"Keşke abin-"dediği sırada kaşlarımı çattım ve engel oldum devamını getirmesine.

"Sakın anne, sakın böyle söyleme. Benim bir abim yok."

Annemin kalbine bir kor saplanmış gibi tuttu kalbini.
"Öyle deme kızım."
Elini dudaklarımın üstüne koyup ağladı.
"Öyle deme.."

Annemin elini tutup yavaşça indirdim.
"Benim Abim yok. Bizi bırakıp gidince yok oldu."

"Ah be yavrum. Kin tutma, kin kötüdür."

"Kin değil annem. Ölü birine kin tutmam, saçmadır."dedim.

Ağzını şaşkınlıkla kapattı.
"Sen ne diyorsun deniz?"

"Ben kabine gireyim en iyisi."

Annemi kırmamak adına girdim kabine. Denediğim kıyafeti çıkartıp, önceki kıyafetlerimi giydim.
Kabinden çıktıktan sonra kıyafet bakan kızların yanına gittim. Çantamı sıkı sıkı sardım.