⋆⋆✫ 24Days Of Baekhyun ✫⋆⋆

Part 18 🔞

                      هجدهم دسامبر

*فلش بک

چانیول به چند میز اونطرف تر نگاه کرد، به جایی که بکهیون با لبخند کنار جونمیون نشسته بود. حالش داشت بهتر میشد. میتونست صدای خنده هاشو بشنوه و این قلبش رو میلرزوند.

چرا نمیتونم فراموشش کنم؟
چانیول از خودش پرسید. رشته ی افکارش با ظاهر شدن وندی پاره شد.

×" بیا بریم. "

وندی با اخم گفت.
اونقدری باهوش بود که بفهمه چانیول برای چی اول از همه سراغ اون اومده.
ازون تایپ دخترا نبود که دنبال زدن مخ پسرا باشه که فقط بخواد به چیزای تو شورتشون برسه.
اون کاملا متفاوت بود.
یک سال از زمانی که چانیول از وندی درخواست کرد باهم برن سرقرار می گذشت.
این از نظر وندی یکم عجیب بود که یه روز چانیول یهو اومد سراغش.
البته که اون و چانیول قبل از این ماجرا هم دوستای خوبی بودن.
وندی پی برده بود چانیول روی پسر ریزه میزه ای که تازه به مدرسشون اومده کراش داره.
اون همیشه یه جور خاصی به بکهیون زل میزد، جوری که هیچوقت به وندی نگاه نمیکرد.
نه... وندی حسود نبود.
وندی اصلا اونقدرام از چانیول خوشش نمیومد. دلیل اینکه درخواست چانیول رو قبول کرده بود این بود که نگاه خیره و مزاحم بقیه پسرارو از خودش دور کنه.
این یه جور کمک به خودش بود.

چند هفته بعد وندی به چانیول گفت که همه چیزو میدونه و یه قولی بهش داد. اینکه بهش کمک میکنه تا بکهیون رو فراموش کنه.
خبر رابطه ی قلابیشون تو کل مدرسه پیچید هرچند هیچکس نمیدونست این یه رابطه ی فِیکه.

با انتشار این خبر وندی روز به روز بیشتر مورد احترام بقیه قرار گرفت هرچند هنوز هم کسایی بودن که هرزه یا بدکاره خطابش کنن.
اما وندی به واکنش های منفی توجهی نشون نمیداد.
اون فقط روی هدفش تمرکز کرده بود، یعنی: کمک به رفیقه آسیب دیدش.

درحالی که این خبر دست به دست می چرخید بالاخره به گوش بکهیون رسید.
بکهیون یک بار دیگه حس کرد قلبش شکسته.

+" چرا به این مدرسه ی خراب شده اومدم؟ "

در حالی که اشک چشمهاش رو از روی گونه هاش پاک میکرد زیر لب زمزمه کرد.

×"هییی.. به نظر من اومدنت به این مدرسه یه معجزه بود."

جونمیون اعلام کرد. نزدیک بکهیون شد و چندبار آروم به شونش زد.

×" ببین، باید فراموشش کنی هوم؟ "

_ _ _ _ _                      

*زمان حال

+" هی صبر کن ببینم.. ینی تو و وندی واقعا قرار نمیذاشتین؟ "