70#🍁

2.9K 199 47
                                    


Kayra'nın hıçkırıklarını duyduğumda korkudan kapadığım gözlerimi anında açtım.

Ya...yaşıyordu benim küçük meleğim hala hayattaydı

Birşey olmadı

O..O hale nefes alıp kahkahalar atabilirdi gözlerimin önünde cansız bedeni yoktu.

Aklımı kaçırmak üzereydim. Güldüm hala yaşıyordu

"Bam"

Gözlerim Bars'ın babasıyla buluştu.

"Çok mu korkuttuk küçük hanımı?" diyerek alay etti. Gözlerim Kayra'yı buldu tek korkan ben değildim benim kadar o da korkmuştu.

Ağlıyordu bense ona korkma bile diyemiyordum.

"Bu seferki kurşun bu küçük kıza değilde arkasındaki duvara isabet etti" diyerek elleriyle bana orayı gösterdi. Kayra'ya hedef aldığı kurşun şimdi duvardaydı.

Şimdilik birşey yapmamıştı ama yanlış bir karar Kayra'nın hayatısını kaybetmesine sebep olabilirdim. Benim verdiğim yanlış karar....

"Bu sadece fragmandı Asel, film daha başlamadı düşünmen için sana fırsat veriyorum aklını başına topla kendin için en doğru kararı ver"

Kahretsin ki haklıydı benim düşünmem gereken kişi Kayra'ydı.

"Reklamlardan sonra tekrar gelicem kaldığımız yerden devam edicez" deyip kahkaha attı.

Adam Kayra'yı eski yerine getirerek ellerini ve ayaklarını bağladı.

Kayra'nın ağlamaları susmuyordu kıyamam ben ona az kalsın benim yüzümden ölüyordu.

Küçük ellerini ellerime kenetledim. Ben buradayım diyemesem bile ben onun yanındaydım ona birşey olmasına izin vermeyecektim asla

Ellerimi başına koyup okşadım mis gibi kokan saçlarını,ağlamaları nihayet durmuştu.

"Asel abla bu adamlar bizden ne istiyorlar neden bize kötü davranıyorlar annem bana dediki kötü çocukların başına kötü şeyler gelir. Ben istemeden birini incittiğim için mi buradayım?"

Hayır, senin hiç bir suçun yok senin kalbin o kadar güzel o kadar masum ki sen birini incitmezsin sen kötü bir kız değilsin bunların hepsi bizim hatamız diyemedim. Sadece bu dediklerini onaylamaz şekilde başımı iki yanına salladım

"Asel abla acaba yakışıklım bizi kurtarmak için at mı arıyordur?" Güldüm. Atı bilmem ama burdan kurtulunca bana bir güzel azar çekeceği kesin hatta evde fırtınalar kopuyordur

"Yakışıklıma söyle ata gerek yok bizi gelsin böyle kurtarsın"

Kayra'nın eski neşesi yerine gelmiş gibi gözüküyordu. Bense her ikimizin burdan çıkması için bir çıkış yolu arıyordum. Ellerimdeki sıkı bağlanmış ipe baktım sonra da bizi soktukları depoya göz attım

Çokta yüksekte olmayan küçük çaplı pencere burdan çıkışımız olabilirdi. Gelen giden varmı diye kontol ettikten sonra ellerimdeki ipleri çözmeye çalıştım.

"Asel abla yakışıklımın bizi kurtarmasını beklemeyecekmiyiz?"

Onu kafamla onayladım.

"Ama bizi burada bulamazsa çok üzülür"

Ellerimdeki ipler o kadar sıkıydı ki bir türlü gevşemiyordu. Ben ipleri çözmek için etrafımı incelerken Kayra hırkasının ceminden çokta büyük sayılmayan bir cam parçası çıkartıp bana doğru uzattı.

Düşman sınıflar [3]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin