Düşman sınıflar [3]

85#🍁

"Buradan düşsem canım acır mı?" Diye soran küçük kız kardeşine "Tabi acır salakmısın sen?" Diyerek güldü

Kardeşini almış bir taşın üstüne oturtmuştu kendisi de yanında duruyordu

"Sen beni seviyorsun değil mi abi?"

"Sevgimden şüphe edeni keserim tabiki ben küçük cadımı seviyorum"

"Seven insan üzermi peki abi?"

"Üzmez ama her insan gibi hatalar yapar" diyerek kardeşine açıkladı durumu

"Sen asla beni üzme olurmu abi?"

"Ben bilmeyerek sana bir hata yapsam sen beni affetmezmisin?"

"Sen benim abimsin senden ayrı kalamam"

Kardeşini kollarına aldı "Bende küçük cadım senden ayrıldığım gün öldüğüm gündür"

Göz yaşları içinde yatağından sıçrayan Asel, abisiyle olan bir anısını şimdi daha yeni hatırlıyordu. Senden ayrıldığım gün öldüğüm gündür bir abi bilerek yada isteyerek üzmezdi. Kim bilir şimdi ne yapıyordu kim bilir ne kadar harap bir durumdaydı. Affetmek ne kadar zorda olsa biliyordu ki Asel, abisi onun için asla kötü birşey yapmazdı yapmıştı ama hayatını değiştirecek adımı ailesi hep birlikte bu adımı atmıştı. Pişmandı ama o pişmanlığı bugün yüzleşip kendi gözleriyle de şahit olacaktı

Yatağından fırlayarak odasından çıktı. "Asel bu saatte nereye?"

Kendisine seslenen Azra'ya bir süre baktı "Ait olduğum yere Azra, ailemin yanına"

Azra gözleri dolu bir vaziyette gülümsedi Azra içinde yeşerttiği umut şimdi meyvesini veriyordu. "Git" diye mırıldandı. Asel arkadaşından da güç olarak koşar adımlarla evden ayrıldı

Uzun zamandır ayrı kaldığı evi şimdi karşısında iki adım uzağındaydı. Cesaret edip iki adım atsa ailesini görecekti sorun şu ki içindeki öfke onlara olan kırgınlığı hala geçmemişti

Ben sana bilmeyerek hata yapsam sen beni affetmezmisin?

Senden ayrıldığım gün öldüğüm gündür

Asel kafasının içindeki sese kulak verdi daha demin cesaret edemediği o iki adımı attı.

Annesi koltukta uzanmış başını tutmuştu babam da annemi yalnız bırakmamış hemen baş ucunda öylece duruyordu. "Gelecek birgün kızımız bizi affedecek" diye mırıldanıp gözü yaşlı karısının saçlarını şevkatle okşadı

"Hayır, hayır kızımız bizi asla affetmeyecek keşke geçmişi geriye alsam yeniden başlasaydık ben kızımı çok özledim....Onu bana getir" diyerek ağlayan anne babası Asel'in gözlerinin önündeydi arkasına bakmadan çekip gitmek istiyordu. "Anne"

Babam gözlerini benimle buluşturdu. "Kızım" özlem dolu anlardan birini yaşıyordu Asel, annesi kızım lafını duyar duymaz koltuktan hemen arkasına döndü.

"Kızıııııım!" Gözlerden akan yaşlar özlem dolu sesler annesi yerinden haykırarak az önce yataklara düşen kendisi değilmiş gibi kızına doğru koşmuştu.

Annesi kızına içinde dolup taşan bir özlemle sarıldı. Ağlıyordu ama mutluluktandı döktüğü gözyaşları "Aselim yavrum geldin"diyerek kızını bir daha hiç bırakmayacakmış gibi sımsıkı sarıldı.