Düşman sınıflar [3]

104#🍁

"Nereden geliyorsunuz siz ikiniz?"

Bars bizi farkettiğinde otomatikmen bakışlarım Erkanı buldu. Ona baktığımı anlamış gibi oda başını benden tarafa çevirmiş ne demek istediğimi zaten anlamıştı. Omuzlarını düşürüp Bars'a doğru bir adım attı

"Kafam biraz allak bullaktı Asel'de sağolsun yerine oturttu"

"Bir dahaki sefere karımı bu işlerle meşgul etmene gerek yok ben bizzat o kafanı yerine oturturum"

Erkan gülerek Bars'tan bir adım geri kaçarak ellerini yukarı kaldırıp teslim olduğunu gösterdi

"Neden kızıyorsun ki sen şimdi?"

Erkan'ın bu soruyu sorabildiğine hayretle baktım.

"Neden mi kızıyorum? Haber vermeyi gerek bulmadığınız bu adam evi altına üstüne getirip yinede karısını bulamadıktan sonra deliye dönüyor. Bir telefon etmek bu kadar zor muydu?"

"Ben dedim Bars kardeşim endişelenir seni evde bulamazsa ama karın olacak o karın varya ne hali varsa görsün biraz kıymet bilsin dedi. İtiraz ettiğimde de benim ayfon 11'mi kırmakla tehdit etti korktum"

Bars'tan gözlerimi alıp şaşkın bir o kadar da öfkeli bakışlarımı Erkana yönelttim ciddi suratından ödün vermeyerek tüm sorumluluğu üstüne alacağı yerde bana da pay çıkartıyordu

"Ne demek oluyor bu şimdi Erkan?"

"Şu demek oluyor sen kocanı öpücükle sakinleştirebilirsin ama benim öyle bir şansım yok benim ağzımın ortasına çarpar"

Erkan'ın bacağına doğru bu sefer tüm kuvvetimi kullanarak vurdum. Acıyla yüzünü buruşturup vurduğum bölgeyi eliyle ovuşturdu

"Bu sefer acıttın be kızım"

"Bu sefer acısın diye vurdum Bars'tan önce ön hazırlık gibi düşün"

Erkan doğrularak bir eli hala vurduğum bölgede olmak üzere kalktı.

"Bir tane de sen çakmak istermisin yoksa karınınkinin yeterli olduğunu mu düşünüyorsun?"

Bars'ın tehdit içeren bakışları herşeyi açıklığa kavuşturdu. Erkan daha birşey demesede gözleriyle bana birçok şey dediğinin farkındaydım bacağının intikamını benden alacaktı bir gün tabi o bir günün ne zaman geleceğini ikimizde bilmiyorduk. Bir gündü işte

"Asel"

Hala gitmiş Erkanın arkasından daldığımdan Bars'ın bana seslendiğini biraz geç farkettim

Gözler buluştuğunda kelimelere ihtiyaç kalmazdı. Gözler kalbin aynasıydı çünkü

"Ben sanırım fazla tepki gösterdim...."

"Sana kızgın değilim Bars sadece bütün yaşadıklarımın yükünü sana yüklediğimi farketmediğim için üzgünüm"

"Ben hayatta olduğum sürece her sorununu sırtlanmaya hazırım"

"Bars"

"Artık yatalım mı? Yogunum"

"Yatalım"

Beni elimden kavrayak odamıza götürdü. Yatağın üstündeki ince örtüyü kaldırıp yatağın içine girdiğinde benim de girmemi bekledi. Bende zaman kaybetmeden huzur bulduğum kolların sahibine iyice sırnaşıp gözlerimi kapattım

"Ayanızda bana da yer var mı?"

Benim bir zamanlar annemle babamın ortasında yatmam gibi aynısını bu seferde kızım tekrarlıyordu içimden kıkırdamadan edemedim